Download PDF - Braak, Menno ter

opheffen tegen een zoo buitengewoon mensch, niet alleen
maar een scherpzinnig mensch, maar ook een door het toeval
tot ridder geslagen mensch? .. .
De schemering viel. Dumay trok aan zijn sigaar en
droomde achter de blauwe en grijze spiralen. Was dit
oude beeld werkelijk nog levend in hem? Had hij werkelijk
nog het verlangen, dat het ooit anders zou worden, dat de
gebeurtenissen aan den greep der alledaagschheid zouden
ontsnappen? Hij luisterde nauwkeurig naar zichzelf.
7 7Zooveel mogelijk los van toevalligheden leven is toch een
vorm van wijsheid?" Een lichtstraal bliksemde door zijn
kamer , de beugel van een tram gierde voorbij. Tegen het
plafond liepen schaduwen, die geheimzinnig afzwenkten
na een korte passage. De asch van de sigaar brak onverwachts
of en verpoeierde op het divankleed. Een figuur
op het behang trail naar voren als een scherp, ouwelijk
gezichtje. De sigaar begon heviger te gloeien onder het
regelmatig trekken. Dumay luisterde nauwkeurig naar
zichzelf :
/)a zou Marie kunnen meenemen. Zou zij willen? Natuurlijk
zou zij willen. Margot zou zij blijven heeten. Als
wij terugkeerden, zouden wij weer van elkaar gaan. . . Terugkeeren?
Van Los Angeles, en de rest? Eens moet men
weer terug, dat is niet te verhelpen. Waarom dan weggaan
en zooveel moeite doen? Ik zou misschien maar half genieten,
omdat ik niet meer kan gelooven, dat er iets werkelijk
anders wordt, dat er iets anders zou kunnen zijn, dat
de moeite waard is dan dit beetje gewone tevredenheid.
Dit of dat doen : wat komt het er op aan! Ik ben geen
avonturier, maar een vier-en-dertigjarige leeraar in de
oude talen, ik wil geen poenig afscheid meer nemen. Ik
wil voortvegeteeren, diep in mijzelf weggedoken, zoodat
31