Download PDF - Braak, Menno ter

door dit ongelukje ruim vijf minuten verloren had ; hij zou
zich geweldig hebben te haasten, als hij den trein van achten
nog wilde halen ! Hij begon op een drafje te loopen.
Zijn oogen hadden zich intusschen aan de nieuwe verhoudingen
wat gewend ; de vage sterrenhoopen en spiraalnevels,
die Tangs hem trokken, kregen weer eenige beteekenis
; de vormeloosheid van de in kransen uitvloeiende
lichtvlekken en de uit het zwart opduikende schaduwen
werd hem in een minimum van tijd gemeenzaam. Zelfs
begon hij zich langzamerhand rekenschap te geven van de
poezie, waarin hij nu wandelde : een wonderlijke sprookjeswereld
zonder vaste lichamen, die hem afscheidde van de
menschen, die hij passeerde; zij zagen hem scherp en meenden
natuurlijkerwijs, dat hij hen ook scherp zag. . . Als een
blijde schok trilde het plotseling door hem heen, dat daar
misschien een goed beeld voor een vers in zat. Misschien?.
. . zeker! De sprookjeswereld tegenover de echte
wereld, de gemeenschap van de vormelooze lichamen
tegenover de gemeenschap der vaste lichamen! En dat in
de terzinen uitwerken als : de tegenstelling tusschen den
maatschappijmensch en den dichter! Het idee is goed, het
idee is goed. . . Het kan ook nog juist in den bundel worden
opgenomen. Als inleidend sonnet bijvoorbeeld? Karakteristiek
voor den heelen bundel?. . . In Donners
hoofd meldden zich woorden ; er schemerde een zin met
lichamen vormeloos geleidelijk aan door. De klank was vol
en suggestief. . . vormeloos beter dan vormloos, in dit verband.
. . die e tusschen vorm en loos zou juist het trage, balanceerende
geven, dat hij in deze strophe noodig had.. .
Een vrouw liep hem rakelings voorbij ; hij verbeeldde
zich, dat zij knap was, maar kon het niet met eenige zekerheid
vaststellen. Hij keek om, zij keek ook om, dat kon hij
59