Download PDF - Braak, Menno ter

alien twijfel, of deze Bingen eigenlijk wel de moeite van
het vertellen waard zouden zijn. Zijn uiteenzetting had
bovendien niets opdringerigs ; George snoefde niet, hij had
een eenvoudigen toon, hij was misschien niet eens erg dom,
al was hij dan officier. Wel had zij zich er over verbaasd,
dat hij zijn veroveraarshouding van den avond bij oom
Lisse geheel had opgegeven. Er was een soort verliefde
bescheidenheid over hem gekomen, die hem alleraardigst
stond. Soms leek het zelfs, of hij bang voor haar was, of
hij om vergeving vroeg voor iedere attentie, die hij haar
bewees. Hij wist niet beter, of zij heette Margot; dat was
de zonderlinge erfenis van hun eerste ontmoeting. Een
oogenblik had zij zich afgevraagd, of het niet dwaas was
hem haar waren naam te verzwijgen ; maar waarom? een
naam is een naam, en het was, telkens weer, een bijzondere
gewaarwording, George dat „Margot" zonder een zweem
van aarzeling of geheimzinnigheid te hooren uitspreken.
alsof zij juffrouw Margot Warren was volgens den Bur-.
gerlijken Stand, alsof zij een echte sage over zichzelf in
het leven had geroepen. George ging dus uit met een sage,
maar hij wist niet, dat het er een was, die in zijn naaste
omgeving plotseling was opgeschoten ; hij wist ook niet,
waar die sage haar oorsprong had, langs welke kromme
wegen zij hem had bereikt. Hij noemde haar Margot en
twijfelde niet.
De muziek zette in.
„Een oude bekende !" zei George glimlachend. Hij
veinsde geen onverschilligheid meer, zoodra de muziek
begonnen was; het was hem onmogelijk, niet te glimlachen,
wanneer hij een schlager hoorde, die hem bijzonder goed
lag of een herinnering bij hem wekte.
Marie ving zijn glimlach-in-afwachting op; en precies
106