Download PDF - Braak, Menno ter

Populaire aan. De Populaire bloosde tot in zijn boord.
„Mijn aanstaande vrouw, mijn collega Catz," zei Dumay
kort. De ontmoeting hinderde hem, hij wigt niet
waarom. Hij speed een onbeholpen gesprek, dat de Populaire
naar aanleiding van het weer wilde beginnen, snel
of door een taxi aan te roepen. Het stortregende.
Zij reden naar Dumay's huis.
„Wat een vent, net een kikker," lachte Karin.
„Het is een goeie kerel," zei Dumay. Hij voelde een
dwaze neiging, om den Populaire in bescherming te nemen.
„Overigens, hij doet in kikkers, dat is zijn vak, dus. . ."
77Is hij getrouwd?"
„Nee, hij is vrijgezel."
77Dat kun je wel aan hem zien... Aan jou kon ik het
niet zien, weet je nog wel, Vic, toen in den trein, toen je
me plaagde met je vrouw! 0, wat ben ik blij, dat ik je
heb, Vic, heelemaal voor mij alleen..."
Zij wreef haar kin over zijn jas. Hij zei niets en tuurde
naar de gehaaste voetgangers, die voor den plasregen
vluchtten.
77Heb je wat?"
)7Welnee, een beetje moe van dat meubels bekijken."
„Maar we hebben prachtige dingen uitgezocht, vind je
ook niet?"
„J a, prachtig!"
Zij vonden het huis leeg; juffrouw van der Wall was
uitgegaan. Het deed Dumay genoegen; haar bokkige houding
van de laatste dagen was bijna onverdragelijk. Karin
begon voor de thee te zorgen. Half afwezig hoorde Dumay
haar in de keuken met kopjes rinkelen. Hij bleef
heen en weer loopen, zag verstrooid, hoe Karin het theeblad
binnenbracht. Zij zette het neer en keek rond.
188