You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
der bang dan voor sprekende. Hij begon weer over zijn rol<br />
te peinzen, en over het moeilijke zoenen. Misschien was<br />
het niet noodig, dat het bij de repetities echt gebeurde. . .<br />
Plotseling bewoog Dumay. Het was, alsof hij wakker<br />
werd. Jean Wood hoorde hem zeggen:<br />
77 Ik zou maar gaan, Wood. . . Het is eigenlijk te gek om<br />
lang over te praten. . . Maar houd je handen voortaan<br />
thuis, als je weer eens in de verleiding komt, dat kan nooit<br />
kwaad."<br />
Het klonk nog droomachtig; zoo nevelig was Dumay<br />
gewoonlijk niet. Jean Wood voelde zich oneindig dankbaar,<br />
greep zijn tasch en wilde zich ijlings uit de voeten<br />
maken.<br />
Hij was al bij de deur, toen Dumay hem <strong>ter</strong>ugriep.<br />
Alle vervlogen angsten sprongen weer op hem af. Moest<br />
hij het nu toch uitleggen? Het ging niet, hij wist het immers<br />
niet, het was vanzelf gegaan, vanzelf, hij had al geslagen,<br />
voor hij goed begrepen had, wat hij precies deed.<br />
En praten kon hij niet, iets behoorlijks bij elkaar liegen<br />
ging hem toch niet af.. .<br />
Dumay kneep het laatste vonkje van zijn sigaret dood :<br />
„Ik wou je alleen nog dit vragen : hoe kom je aan die<br />
zonderlinge namen van je?"<br />
Jean Wood herademde; dat was hem meer gevraagd.<br />
Hij antwoordde prompt:<br />
„Mijn overgrootvader kwam uit Leeds. En Jean heet ik<br />
naar mijn grootvader, van moederszijde, ziet u. . .?"<br />
Hij wilde graag uitvoeriger commentaar geven, maar<br />
Dumay had zijn hoed al opgezet en een nieuwe sigaret<br />
aangestoken:<br />
,Ja, ik begrijp het al... Bonjour!"<br />
Then Jean Wood de deur ach<strong>ter</strong> zich had dichtgetrok-<br />
14
Change language