Download PDF - Braak, Menno ter

omgeving van vieze houten banken hinderde hem, want
hij was niet gewoon, derde klasse te reizen. De beambte
aan het loket had hem bij ongeluk inplaats van een tweedeeen
derde-klasse-biljet in handen gestopt, en aangezien de
tijd beperkt was en Max hem nog op het nippertje een
advies vroeg over Gestalten in den Nevel, had hij de vergissing
maar laten passeeren.
In de coupe hing een gore lucht; er lag asch op den
grond en onder een der banken slingerde een stuk koek.
Het was een afgesloten coupe, zonder doorgang, die Dumay
met opzet had uitgezocht, omdat hij dan geen last
zou hebben van verhuizers uit andere coupe's. En Niet
Rooken... maar asch op de bank en de odeur van beroerde
Engelsche sigaretten I Een oogenblik weifelde Dumay tusschen
het opsteken van een goede sigaar, om de lucht te
verbeteren, en gehoorzaamheid aan de verordening; hij
koos het laatste en zette een raampje open.
Omspoeld door den frisschen wind begon hij verstrooid te
denken aan zijn voorbije week-end. Hij dacht aan Lydia :
ik heb haar een beetje het hof gemaakt, maar toch niet erg.
Trouwens, alles aan haar zegt : ik wil veel huldeblijken
in ontvangst nemen, ik wil zelfs duidelijk laten merken,
dat ik je mag, maar ik ben de vrouw van Max. . . Ja, Max
is zeker alles voor haar : een heel klein beetje nog haar
minnaar, een beetje haar papa, een tikje haar weldoener,
iets minder haar schuldenaar, en vooral de varier van haar
baby. Ontbreekt er dan nog iets?. . . Geluk! Zal ik sterven,
zonder te weten, wat dit soort geluk beteekent? Kan het
mij nog iets schelen, om te sterven zonder dat te weten?
Jeanne van Riemsdijk zei altijd, toen ik met haar verloofd
was: „Wij zullen heel gelukkig worden, Victor !" Tien
jaar geleden. . . Zulke groote woorden zijn er daarna niet
94