Download PDF - Braak, Menno ter

hoorde zij den sleutel in het slot van de huisdeur : Karin,
Goddank ! De deur viel dicht. Zij luisterde : Karin hing
haar mantel op, zij neuriede...
Mevrouw Laurens greep schichtig het boek van het
tafeltje en stopte het onder het kussen van den stoel. Met
een zwaai van de deur kwam Karin binnen.
Mevrouw Laurens zag haar tersluiks onderzoekend aan
om het punt te ontdekken, waarop zij den aanval beginnen
kon. Karin had een hoogroode kleur : waarvan? Allerlei
vermoedens besprongen de moeder weer, terwifi Karin
neuriend haar uiterlijk in den spiegel inspecteerde, haar
neus vlak bij het glas.
„Je bent laat, kind! Was er iets met den trein?"
Karin lachte tegen zichzelf in den spiegel, neuriend.
„Was er iets met den trein?"
„Ja. De trein was veel te laat."
,,
„O• • •
Alle twijfel was uitgesloten. De trein was niet te laat.
Er was iets gebeurd. Er was iets gebeurd.
„Houd nu in vredesnaam eens op met dat geneurie,
en met dat gekijk in den spiegel... en ga eens even rustig
zitten. Toe, ik heb nog niets van je gehoord, hoe je het
gehad hebt en zoo."
Argwanend keek Karin op. Zij kende dien toon: er was
iets. Wat? Het was onmogelijk, dat... Zij ging zitten en
zocht een sigaret.
,Och, wat zou ik gehad hebben."
'Haar vingers frommelden met de sigaret. Mevrouw
Laurens zag het.
„Moet je nu dadelijk weer rooken? Je zult er nog eens
aan verslaafd raken, kind! Vertel liever eens wat."
„Wat dan?"
Dr. Dumay verliest.... 8
113