Download PDF - Braak, Menno ter

tie; hij reed langs het kantongerecht, over het rustieke ophaalbruggetje,
langs het nette heerenhuis van notaris
Westerborg; alles kwam hem paradijsachtig liefelijk voor
en oud als van voor den zondvloed. Toen stopte hij voor
het hekje van Max' huis en zette den motor af.
Hij belde aan en werd door het dienstmeisje in de tuinkamer
gelaten. De adem van den tuin kwam door de groote
openstaande deuren naar binnen; alles stond in bloei , een
brutale vogel zat op den drempel en keek hem met naakte
kraaloogen aan zonder weg to vliegen. Benijdend koesterde
hij zich in de zuivere atmosfeer, waarop hij nog geen
maand geleden een zeker recht had kunnen laten gelden,
die hem nu het privilege van andere, van eenvoudige en
gelukkige menschen toescheen ; het was, of hij als een ondergeschikte
stond in een omgeving van dingen, die hem
betooverden, maar niet toekwamen. Verspeeld, dacht hij
verbitterd, verspeeld en weggesmeten. Wat zou Karin nu
doen, waar zou zij zijn, hoe zou zij zijn? En weer was de
atmosfeer vergiftigd met gedachten en beschuldigingen.
Met een boosaardigen uitval joeg hij den vogel weg en
balde zijn handen tot vuisten.
,Dag, Vic! Dat is aardig van je!
hem stond Lydia.
7)Ik moest je even laten wachten, de baby moest geholpen
warden. Je vindt het toch niet erg?"
77Volstrekt niet! Ik ben degene, die zich moet excuseeseeren,
omdat ik zoomaar binnen kom vallen."
Haar verschijning had Dumay zoo getroffen, dat hij zijn
eigen gedachten vergat en haar bijna onbeleefd bleef opnemen.
Zij zag er bleek uit en had kringen ander de oogen;
onmiddellijk voelde hij aan haar manier van opgewekt
doen, dat zij iets wilde verbergen, waarvan hij zeker wist,
211