Download PDF - Braak, Menno ter

zich tot Dumay. „U begrijpt, u is antlers hartelijk welkom.
Wij hebben op Zaterdag ons vaste bridge-avondje, moet u
weten."
„Tot mijn spijt heb ik het nog niet zoo ver gebracht, dat ik
de speelkaarten uit elkaar kan houden," loog Dumay. Zijn
instinct zei hem, dat hij Max dezen dienst moest bewijzen.
De notaris verdween weer door zijn deur. Zij liepen een
paar honderd meter onder een pijnlijk stilzwijgen.
Eindelijk zei Donner, quasi-nonchalant:
)7Waar je al niet toe komt, als je in de provincie woont:
vaste bridge-avondjes met den notaris, en zoo... Je begrijpt,
erg dol ben ik er niet op, want de conversatie van den heer
Westerborg is niet bepaald eerste klas , maar Lydia is er
nogal op gesteld, omdat. . . vooral nu zij vanwege de baby
zelden naar de stad kan. . . het is tenminste wat afleiding."
„Maar je bridgete zelf toch ook altijd graag?"
O a natuurlijk, natuurlijk, ik doe het niet met tegenzin,
verre van dat. Als afwisseling is het zeer genietbaar. . . non
semper tend it... alleen, het gezelschap van Westerborg is
nu niet je. De kennissen, die je vanavond zult ontmoeten,
zullen je wel beter bevallen. Wacht, hier zijn we er. Ja,
dit hekje door !"
Een oogenblik later werd Dumay in Max' comfortabele
huiskamer voorgesteld aan een lief vrouwtje met donker
haar en blauwe oogen. Daarna wijdde hij gepaste aandacht
aan een mollig jongetje, dat Max op zijn arm liet
dansen en geluiden liet uitstooten. Er werd thee gezet, er
kwam gezelligheid. Na een half uur noemde Dumay mevrouw
Donner : Lydia en mevrouw Donner Dumay : Vic.
)7Houd je van bridgen, Lydia?"
”Ik houd er niet zoo erg van, en eigenlijk kan ik het ook
niet heel goed ; maar Max is er dol op, en daarom. . ."
76