Download PDF - Braak, Menno ter

tegen. Zij zag hem verbaasd, en een beetje angstig, aan.
Een paar honderd meter verder straalde het verlossende
licht boven den stationsingang.
Kortaf zei hij:
„Als je me voor je vanavond weggaat niet beloofd hebt,
dat je met me wilt trouwen, zal ik je iets vertellen, dat je
niet graag wilt hooren."
Zij stonden, tusschen twee lantaarns in, in de schaduw
van een afdak. Karin dacht : die plaats heeft hij uitgezocht,
expres.
Lucas kuchte even.
„Nou?" zei hij.
Karin rilde, maar zij trachtte zich goed te houden. Zij
begon:
„Toen we naar dat bal masque gingen... heb ik je
toch gezegd..."
Lucas kuchte weer.
„paar hebben we het niet over. Ik wil geen smoesjes
meer. Je zult me recht in mijn gezicht antwoord
geven."
Nog nooit had Karin Lucas zoo meegemaakt. Hij was
anders altijd heftig; nu bewoog hij bijna niet. Zij voelde,
dat haar handen trilden; schichtig keek zij opzij, naar de
voorbijgangers in het verre licht.
Uit Lucas' mond kraakte een onecht lachje.
))je hoeft niet bang te zijn, dat ik je iets zal aandoen. . . .
Ik heb je alleen gezegd : als je niet met me wilt trouwen,
zal ik je iets vertellen, dat je niet graag wilt hooren! Mt
heb ik gezegd en dat zal ik doen ook... . Nou, hoe staat
het er mee?"
Karin beef de nu over haar heele lichaam. En weer begon
zij :
91