Download PDF - Braak, Menno ter

denker en dichter tegelijkertijd. Tien jaar geleden dweepte
ik ook met Nietzsche. Maar om u de waarheid te zeggen :
nil meen ik Nietzsche toch wel als een langzamerhand
overwonnen standpunt te mogen beschouwen. Een verdienstelijk
dilettant is nog geen denker !"
Omdat Max hiertegen geen bezwaar had en bovendien
te vermoeid was om nieuw materiaal aan te brengen, verzandde
de discussie. Een half uur later vertrokken de gasten.
Lydia ging kijken, of er zeep op Dumay's waschtafel
lag. Max dronk zijn bodempje whisky uit en zuchtte.
„Die Souzie is een echte Messalina," zei hij, met een
zweem van afgunst in zijn stem. „Je hebt zeker we! gemerkt,
dat zij en Louis. . . Maar behalve dat is er nog zoo
het een en ander."
Met een half oor luisterde Dumay naar een gepeperd
verhaal over Souzie's gedragingen. Het viel hem niet mee.
Hij wist eenige dingen van Messalina, uit Tacitus.
3
Er luidden in een nevelachtige verte kerkklokken.
Dumay ontwaakte uit een boozen droom. Nog half versuft
hoorde hij klokken luiden, die hij niet kende, langzame,
dringende Zondagsklokken, die hem aan zijn jeugd
herinnerden. Hij betastte de spijlen van het witgelakte bed,
waarin hij lag, met een gevoel van bevrijding, dat hij tenminste
niet was, waar de droom hem gebracht had : in een
zeegroen gebouw met een enormen koepel, vol afschuwelijk
statige orgelmuziek. Boven den ingang had een opschrift
gestaan : Synagoge. Hij had een hoogen hoed op
gehad en was in het zwart geweest, zelfs met zwarte handschoenen.
Op een soort marmeren rotsblok had een vleermuisachtig
individu in een zwarte toga heen en weer be-
81
Dr. Dumay verliest.... 6