Download PDF - Braak, Menno ter

schroeven; maar zijn handen, die wanhopig begonnen te
liefkoozen, waren van hout.
„Ben je blij, Vic, dat ik er ben? Of heb je er al spijt van?
Zeg, heb je er spijt van?"
Coquet trok zij hem aan zijn neus. Hij grijnsde:
,Ik ben geweldig blij, dat je er eindelijk bent. . ."
'Het klonk hem als een erbarmelijke tooneelphrase,
maar ,hij zag, dat zij niets merkte. I Jverig begon hij haar
hoed en mantel of te nemen; beweging, gebaren, dat ibrengt
afleiding! Toen schoof hij haar zijn kamer binnen en sloot
de deur achter zich.
„Dit is nu mijn kamer," zei hij neutraal.
Zij bleef bij de deur staan en keek verrukt rond. Hij
nam haar waar, terwijl zij haar oogen over de meubels, het
soupertje, de diepe boekenkasten liet dwalen. De obsessie
van de trap was uit zijn igedachten verdwenen en had
plaats gemaakt voor een roekelooze onverschilligheid.
Het 'zal wel overgaan, zei hij bij zichzelf. Ik ,heb niet voldoende
rekening gehouden met mijn gehechtheid aan
mijn oude leven, aan mijn kamer. Het zal overgaan, het
moet overgaan. Het is de confrontatie, die dit veroorzaakt,
het oude naast het nieuwe leven. Het moet even
wennen...
Karin liep langs de boekenkasten.
„Wat met jij knap zijn !" zei zij bewonderend. „Zeg,
heb je dat heusch allemaal gelezen?"
„Alles niet, dat zou onmogelijk zijn. Wel veel."
)7Zijn er ook romans bij?"
” Ook wel..."
„Mag ik die lezen, als ik voorgoed bij je ben... ja?"
„Ja natuurlijk. Zooveel als je wilt."
„Ik dacht, dat jij geen romans zou hebben, alleen maar
170