Download PDF - Braak, Menno ter

om, terwijl dat van den ander onophoudelijk belachelijke
capriolen maakte. Het waren twee oude heeren; de onhandige
was te dik om zich in evenwicht te houden. Telkens,
als hij omviel, bulderde de voile zaal van het lachen.
De jazz-band vuurde de concurrenten aan; iemand in
smoking brulde hun door een trechter dwaze adviezen toe.
)1Hall0000h. . . optrekken, heeren. . . vol gas. . . meer
gas!"
1) Een wedstrijd !" zei George verachtelijk. Hij kwam in
een dancing om te dansen en niet om wedstrijden van dikke
heeren te zien. Het gegil en het armgezwaai choqueerde
hem, nu hij in gezelschap van een dame was. Er lag een
wolk over zijn gezicht.
Zij zochten een tafeltje en wachtten, tot de wedstrijd
beslist zou zijn. Het duurde niet tang; de onhandige heer
sloeg midden in het traject nog eens om, terwijl de ander
triomfeerend de eindstreep bereikte ; de man in smoking
schudde hem nadrukkelijk de hand, klopte hem als een
schooljongen op den schouder en gaf hem zijn welverdienden
prijs. Het zweet stond den winnaar en den man in
smoking op het voorhoofd ; gelijktijdig veegden zij zich of
met hun zakdoeken. De schijnwerpers wisselden de belichting
van den dansvloer.
Marie had zich intusschen met George's gezicht geamuseerd.
Het was duidelijk aan hem te zien, dat hij zich zat
te ergeren. Waarschijnlijk, omdat hun entree antlers geweest
was, dan hij zich had voorgesteld. Hij hield van een
bepaald decorum en deze lawaaiige bende maakte zijn
illusies in de war. Hij had niet kunnen optreden met het
gebaar, dat hem het meeste zelfvertrouwen gaf. Wie had
dat kunnen voorspellen, dacht zij, dat ik geregelde dansavondjes
zou hebben met een officier! En dat nog wel
104