Download PDF - Braak, Menno ter

Maar haar moeder rimpelde het voorhoofd nog even,
ernstig en gewichtig:
„Hoe staat het bij u... met het geloof ?"
Verbaasd nam Dumay haar op.
”Het geloof?"
„Ja, ik bedoel : is u kerkelijk, of zoo?"
„Neen, ik ben. . ."
Een spottende term lag op zijn tong; maar hij hield zich
tijdig in, toen Karin hem onder de tafel aanstootte.
))a ben geen lid van een kerkgenootschap."
))Dat zijn wij ook niet. .. Maar u is toch niet heelemaal
zonder geloof?"
Dumay onderging verbijsterd den vragenden blik der
zenuwachtige oogen tegenover hem. Zij lijkt op den Populaire,
dacht hij eensklaps. Hij zocht naar een antwoord,
zoo nietszeggend mogelijk.
,Ik geloof, dat. . . ieder mensch wel aan iets gelooft. . ."
'Mevrouw Laurens knikte tevreden.
))Precies wat ik ook altijd tegen Karin gezegd heb I Hoor
je wel, Karin? Er is geen mensch, die zonder een geloof
kan, daarom hoef je nog niet kerksch to zijn. Zonder geloof
leven de menschen als beesten; ze gaan hun gang
maar, ze doen, alsof er geen Schepper was, die hen gemaakt
heeft. Het geloof is toch altijd een mooi iets. Mijn
man en ik hebben nooit aan de kerk gedaan, maar met het
geloof is er bij ons nooit gespot, nooit."
Zij wees Dumay het portret aan den muur.
„Dat is mijn man; Karin's vader. Hij is nu al veertien
jaar dood."
Zij zuchtte en zweeg even, snuffelend in haar zakdoek.
Toen omhelsde zij Karin met een heftig, knellend
gebaar :
162