Download PDF - Braak, Menno ter

„Heel graag, als u zoo vriendelijk wilt zijn. U begrijpt,
er is absoluut geen haast bij !” De telefoon sloeg aan; Lisse
nam den haak en knikte nog even vergenoegd een afscheid.
„Hallo ja, Lisse !" Bij dit gesprek was wel haast. . .
Van de straat drong nog een enkel dun toontje tot Marie
door van That's you, Baby, waarop nu anderen zich wiegden.
Alles is goed zooals het is, vertelde het rhythme zachtjes
door het straatrumoer heen. Zonder toekomst leven,
met de verwachting, dat de toekomst zichzelf wel zal vormen
en mij wel zal meenemen. . .
” Meenemen : That's you. .. Margot! Meegenomen worden,
plotseling weggenomen worden van het bureau, in
een D-trein zitten ; iemand staat naast mij en zegt, dat ik
de plaid vaster om mij heen moet trekken, want dat het kil
is, nu wij in den tunnel zijn. De rook dwarrelt neer langs
de ruiten en ik doe, of ik hem niet hoor, al zijn mijn voeten
koud. Dan voel ik (maar ik blijf turen naar de ruiten,
die groezelig beslaan) hoe hij de plaid steviger om mijn
ijskoude voeten legt. . .
Het is alles nonsens, wat ik ook bedenk. Ik heb eigenlijk
geen behoefte om over sommige dingen na to denken.
Waarom doe ik het dan? Ik weet heel zeker, dat ik er
eigenlijk geen behoefte aan heb.
Ik zal vanmiddag naar Victor gaan kijken. Zou hij de
heele week alleen hebben gelegen? Wat een schandaal ben
ik toch : een heele week alleen!"
3
„Knippen en scheren, mijnheer?"
„Jawel, als gewoonlijk."
Dumay plantte zich in den leeren stoel. De volte in den
kapperswinkel deed hem goed; het was zijn eerste uitgang.
38