Download PDF - Braak, Menno ter

elegant en beheerscht met de theepot omgaan; maar zou
zij opgewassen zijn tegen een dergelijke situatie, zou ztj
zich weten te verdedigen?
De neiging bekroop hem, zijn ergernis over het gebeurde
op Marie te wreken, door haar deze gevallen in al hun
zotheid en platvloerschheid voor te leggen. Hij had nooit
zotte of platte dingen uit haar mond gehoord en vermoedde
boosaardig, dat zij een kleur zou krijgen, wanneer hij het
woord „achterste" als een baksteen in het gesprek liet neerplompen.
Voor den duivel, waarom niet? Had hij tegen
den slager ook niet gevloekt? die pudeur van beschaafde
vrouwen had geen enkelen zin ! Door hun schijn-aristocratie
handhaafden zij zich maar op een peil, waartoe zij niet
het geringste recht hadden! En hij begon :
, Vanmorgen in de les, toen ik. . ."
'Marie
gaf hem een kop thee, met haar mildsten glim-
lach. Zij voelde den aanvalstoon in Dumay's woorden en
wilde geen aanval. Ik moet hem nu alleen maar laten merken,
hoe gewoon lief ik kan zijn, dacht zij. Hij heeft
pijn en dus ik heb geen zin in discussies. Of misschien
heeft hij niet eens pijn, maar ik wil toch niet vechten. Wat
is hij toch nog een lieve jongen, ondanks dat snorretje, dat
even doet denken aan een slechten filmacteur. Ik zou hem
nu van alles kunnen vertellen, allerlei gewone dingen,
waarover wij nooit samen praten.
En zij ging tegenover hem zitten, glimlachend, gezellig,
in het bewustzijn, dat zij er goed uitzag vandaag:
„Laten we eens over heel gewone, onzinnige dingen praten.
. . over zotheden, over je snor bijvoorbeeld. . ."
„Over mijn snor?" Dumay's booze plannen vielen in
duigen, hij wist zich overtroefd. Hij lachte, al was het wat
zuur, want zijn snor was een teer punt. „Wat is er voor
19