Download PDF - Braak, Menno ter

meende hij nog iets vergeten to hebben, maar hij kon niets
bepaalds bedenken; het bleef hem hinderen, terwijl hij
zich uitkleedde. Piekerend liep hij in pyama nog even zijn
kamer binnen en zag rond. Ah, wacht!
Met een gevoel van verlichting zette hij den Livius
recht.
2
Er werd geklopt.
)) Daar is een dame voor u, die u wil spreken."
)7Een dame? Heeft ze haar naam gezegd?"
„Ja. Juffrouw van der Wall, geloof ik."
Voor Marie nog van haar verbazing bekomen was, stond
juffrouw van der Wall al in de kamer. Haar gezicht was
wat opgezet, zij hijgde van het trappen klimmen.
„Neemt u me niet kwalijk, dat ik u lastig kom vallen,
juffrouw, maar... het is een dringende zaak... ik moet
u spreken."
Zij frommelde zenuwachtig aan den riem van haar versleten
zwartleeren taschje, alsof zij plotseling de reden
van haar komst vergeten was. Marie gaf haar een stoel.
Zij had een vaag besef van onraad.
„Waar kan ik u mee van dienst zijn?" vroeg zij vriendelijk.
Haar hart klopte onrustig.
Juffrouw van der Wall bleef zwijgend aan haar taschje
draaien. Haar oogen zwierven gejaagd van Marie naar
haar handen en van haar handen naar Marie terug. Plotseling
begon zij :
,Ik kom niet voor mezelf, dat begrijpt u wel, ik kom. . ."
W eer zweeg zij, terwij1 haar oogen zich extatisch op
Marie richtten. Zonder overgang barstte zij uit:
7) U is de eenige, die hem kunt redden, juffrouw! Daarom
ben ik naar u toegegaan, naar u zal hij luisteren. Hij
175