Download PDF - Braak, Menno ter

))Dank je. Geloof dan tenminste, dat ik nu het spontane
verlangen koester, een ochtendwandeling te maken 1"
Gedurende de wandeling spraken zij weer over onverschillige
dingen; zij vermeden alleen nog maar al te laagbij-de-grondsche
onderwerpen, om te verbloemen, dat zij
elkaar niets meer te zeggen hadden. Dumay vertelde beschaafde
schoolmeesters-anecdoten; Max weidde uit over
zijn publicaties in de tijdschriften en vooral over zijn nieuwen
bundel , hij vroeg Dumay's meening over den titel,
lien hij zich had voorgesteld : Gestalten in den Nevel;
Dumay antwoordde, dat hij den titel buitengewoon suggestief
vond. Later wees Max hem het kantongerecht. Zij
haalden den sleutel bij den concierge en liepen door de
leege, kale gangen van het gebouw, een versleten trap op,
een duffe wachtkamer binnen, waar massa's in beslag genomen
hengels op een vonnis stonden te wachten, om eindelijk
in het Heilige der Heiligen van den kantonrechter
te belanden. Onder een portret van de Koningin stond een
lange tafel met een verkleurd groen kleed erover ; het zaaltje
leende zich verder uitstekend voor dit wort rechtspraak,
verklaarde Max. In de wachtkamer schoot Dumay
Max' ambtelijke toga aan, waarvan de bef bedenkelijk ongewasschen
bleek ; de gebarsten spiegel vertoonde hem een
waardige, onaantastbare figuur, rechter Dumay. Hij liet
Max daarna in het zaaltje plaats nemen en zette zich zelf
achter de groene tafel, onder het portret der Koningin,
juist voor een verbleekte inktmop. Plechtig veroordeelde
hij Max ter flood wegens moord op een kruidenier en diens
echtgenoote, daarbij te kennen gevende, dat dichterlijke
fantasie niet als verzachtende omstandigheid kon worden
aangevoerd.
86