Download PDF - Braak, Menno ter

Dumay schudde het hoofd.
„Dan begrijp ik ook, dat je aan het dichterschap nooit. . .
toegekomen bent. Je neemt me niet kwalijk, dat ik het zoo
uitdruk? Je bent te weinig avontuurlijk, zeg je zelf. Je leeft
te uitsluitend met je hersens, denk ik, je leeft te weinig het
voile leven en daardoor ontgaat je ook het dichterschap.
Het leven is zoo ongelooflijk veelzijdig uitgekristalliseerd ;
en jij leeft bij abstracties, bij cerebrale formules! Heb ik
heelemaal ongelijk?"
Weer schudde Dumay het hoofd. „Je zult zeker gelijk
hebben," zei hij verstrooid. Ik heb de cerebrale formule al
weer klaar, dacht hij. Ditmaal is het deze formule : Hier
wordt het vaste bridge-avondje van de families Donner en
Westerborg op een grandioze manier verraden ! Cerebraal,
cerebraal. . . hoe gemakkelijk gaat hij om met dat
woord, alsof het een vlot scheidwoord was!
Het binnenkomen van Lydia bood hem de welkome gelegenheid
van thema te veranderen. Hij wist Lydia
aan het praten te krijgen, hoewel zij, zoodra er een
gecompliceerde term viel, aan Max bleef appelleeren :
„Dat zeg jij toch ook altijd, is het niet, Max?" Dan
knikte Max goedkeurend, dat zij verder mocht redeneeren.
Later op den avond kwamen de vrienden, waarover Max
gesproken had : een soort landjonker, die lid was van de
Vereeniging voor Wijsbegeerte, op een nier leefde en in de
buurt een villa bewoonde, waarin een uitgebreide bibliotheek
moest zijn, speciaal bijgehouden op vak-philosophisch
gebied ; een vrouw van over de dertig met zwarte
oogen en de vrijgevochten elegance van iemand, die meent
zonder principes te leven. Het gesprek stond van hun binnenkomen
of op hoog peil. Ami werd verwijderd, omdat
hij niet ophield, bij iedere beweging van de elegante vrouw
79