Download PDF - Braak, Menno ter

ging, iedere noviteit haar dadelijk opviel. „Nu volgt:
That's you, Baby. Ze halen even geld op."
Er volgde : That's you, Baby. Alleen de trompet was
hoorbaar, maar er was geen twijfel aan... Eens waren zij
weggebleven, op een Zaterdagmorgen met spiegelgladde
straten en een drukkende grijze lucht; er was een vraagteeken
in den morgen geweest tot het einde van den kantoortijd
toe.
Mechanisch nam Marie den brief op, lien Lisse haar
heen en weer loopend dicteerde. Hij glimlachte haar daarbij
telkens toe, wanneer hij aan een bijzonder gelukkige zin
was gekomen , heimelijk wiegde hij zich op de maat van
That's you, Baby. Lisse's glimlachen was gewoonte geworden
; het beteekende sedert jaar en dag niets meer, het begeleidde
eenvoudig zakelijke formuleeringen, die hem
vroeger met eenige mannentrots tegenover zijn prive-secretaresse
vervulden. Marie herinnerde zich, hoe zij aanvankelijk
teruggeglimlacht had om niet onbeleefd te schijnen ;
maar Lisse had haar toen een paar maal misnoegd aangekeken,
alsof hij een aanslag op zijn huwelijkstrouw vreesde
en bij voorbaat afwees; het was al lang, zeker drie privesecretaresses,
geleden, dat hij zijn glimlach bewust had toegepast
en een antwoord had verwacht. Marie had zich
toen gehaast, haar fout te herstellen en Lisse had zich in
het geheel niet wraakzuchtig betoond, toen zij over uitstekende
zakelijke, qualiteiten bleek te beschikken. Hij
hechtte veel waarde aan een secretaresse, die een „dame"
was en zoo noodig menschen voor hem kon ontvangen en
beleefd afpoeieren. Na eenige maanden diensttijd had hij
haar zelfs aan zijn vrouw voorgesteld, die even rond en
gemoedelijk bleek te zijn als haar man; van den dag dezer
kennismaking of was zijn toon vertrouwelijker geworden
34