Download PDF - Braak, Menno ter

ten van zijn gewone leven-van-jaren lagen verward door
elkaar. Hij had dien dag les gegeven, zonder eigenlijk tot
bewustzijn te komen; 's morgens om zes uur weggeslopen
uit een vreemd huis, in zijn eigen kamer binnengegaan als
in een vreemde ruimte, juffrouw van der Wall aangesproken
als een vreemde, leeraarskamer en lokalen bezocht
als een toerist, lange zinnen uitgesproken als een machine...
met als eenige werkelijkheid de herinnering aan een nacht,
een revolver, een vlieg, die heel vroeg ging rondzoemen
boven het bed van Karin. En nu was hij weer in diezelfde
kamer, waar Karin hem had achtergelaten, toen zij haar
moeder met den sleutel in het slot hoorde rammelen. De
overval had hem nauwelijks verschrikt, zoo zeker maakte
hem het lichte wedstrijdgevoel, dat hem den geheelen dag
niet verlaten had ; in dit nieuwe element scheen hem alle
handelen gemakkelijk, uitleggen van situaties en ontwerpen
van plannen maar een peulschilletje; hij had Karin bemoedigd,
haar tot doortastendheid aangezet: „Je gaat nu
dadelijk naar haar toe; je legt alles uit; je zegt, dat wij
zoo gauw mogelijk willen trouwen; dat ik expres gewacht
heb, om je moeder dadelijk te kunnen spreken. Kom, je
zult zien, het gaat vanzelf, ga nu dadelijk en val met de
deur in huis, daarna kom je mij halen."
Een sterker gonzen van stemmen, daarna een state; toen
hoorde hij Karin vlug de trap opkomen.
„En: is het in orde?"
, Ja, ja 1 Ga maar gauw mee, moeder wacht al!"
Arm ' in arm gingen zij de trap af. De sportiviteit veerde
met Dumay trede na trede verder , loopen is een groot genot,
dacht hij, loopen, loopen. Eindelijk weet ik, dat er jets
voor mij ligt, dat ik zonder aarzelen kan uitvoeren, met
beslistheid van minuut tot minuut, zonder leegten van
158