Download PDF - Braak, Menno ter

„Dat ben je wel !”
Zij schrok van de drift in zijn stem.
„Dat ben je wel ! Je verbeeldt je alleen maar, dat je het
niet bent! En waarom? Om een paar boeken, waarvan je
zelf zegt, dat ze je niets wijzer maken! Boeken, bah! De
heele wereld wordt er in onderste boven gehaald en op
zijn kop gezet, alles, wat normaal is, wordt net zoo lang
gedraaid, tot het abnormaal is, en aan het eind weet je nog
precies evenveel als aan het begin ! En als je dan maar een
geleerd gezicht trekt en voor alle gewone Bingen je neus
ophaalt en een concert mooier vindt dan een jazz-band,
dan hebben de menschen kolossaal respect voor je! Maar
ik doe er niet aan mee, ik blijf dan maar liever normaal,
al staat het niet zoo deftig."
Hij lachte, schor en verachtelijk, en werkte zich weer
omhoog uit den fauteuil.
)7Dacht je, dat oom Herman al die boeken voor zijn
pleizier las? Allemaal aanstellerij van hem, kletsica 1 En
dan wil hij mij ook nog paaien met zijn romans! Enfin,
als hij er pleizier in beef t, moet hij het zelf maar weten.
Maar jij bent toch niet zoo, Margot? Waarachtig, je denkt
het nu misschien nog een beetje, maar ik weet het beter
dan jijzelf : die heele boekenrommel kan je eigenlijk niets
schelen, die laat je net zoo koud als hij mij koud laat."
Marie leunde tegen de boekenkast. George stond vlak
voor haar, zij voelde zijn woorden over haar gezicht
ademen. Zij wist op dat moment maar een ding: nooit zal
ik hem duidelijk kunnen maken, waarom hij waarheid
spreekt en tegelijk de grofste domheden zegt. En toch,
aanstonds moet ik duidelijk zijn...
„Margot, lieve Margotje, geloof mij toch... Je hebt het
toch wel gemerkt, dat ik razend veel van je houd, zooveel,
147