Download PDF - Braak, Menno ter

hebt nagedacht, waarvan je nuchter het voor en tegen hebt
overwogen. Kam kom, jonge man, er zijn ergere dingen,
hongersnooden, werkstakingen, oorlogen; over dit probleempje
hoef je waarachtig niet zoo lang to tobben ! Je
wilde een vrouw zonder cultureele aanstellerij, een vrouw,
die niets anders dan vrouw voor je zou zijn, welnu, je hebt
haar, en ze doet ook niets anders dan wat je van haar hebt
verwacht. Nu terugkrabbelen, omdat het je niet dadelijk
heelemaal ligt, zou gekkenwerk zijn, zou de ergste concessie
beteekenen aan datgene, wat je juist achter je gelaten
hebt : je zoogenaamd intellectueele uitzonderingspositie.
Zoo spraken de feiten of sprak hij zichzelf toe; de roekeloosheid
toonde hem alles als verblindend eenvoudig,
toonde hem aan zichzelf als een mensch, die met een onwillig
verleden worstelde, maakte hem 's avonds, bij Karin,
tot een teeder minnaar, die zich onverschilligheid kon
opleggen als een voorloopige kuur.
In zijn roekelooze buien had hij haar alles toegegeven.
Zij hadden verlovingsringen gekocht; zijn collega's hadden
den morgen daarop al blikken van verstandhouding
gewisseld en de Lat had zich zelfs een dubbelzinnige
vraag veroorloofd, waarop hij dubbelzinnig had geantwoord;
den volgenden dag had hij openhartig moeten zijn.
Hij had zich, twee dagen later, aan een oom en tante van
Karin laten kijken; mevrouw Laurens had uitgehaald met
het eten, hij had gehoorzaam „tante Nelly" gezegd, waarom
ieder toen weer had gelachen, hij had aan den oom
voorvallen uit zijn studententijd verteld en gemerkt, dat
hij nu bijna een neef had, die meester in de rechten was
en aan het Ministerie van Buitenlandsche Zaken , zij hadden
een gelardeerden kalkoen gegeten, Karin had hem onder
het dessert op zijn neus gezoend, en zelfs de grootste be-
184