Download PDF - Braak, Menno ter

Bij den tweeden dans ondernam hij het, haar in de oogen
te kijken. Mooie, donkere oogen, om gek op te worden ! en zij
glimlachte terug, duidelijk I Verdomd, daar moest hij meer
van hebben!
Er kwam een heer, die voor Marie boog en haar meevoerde,
terwijl George afgunstig achterbleef. De heer
bracht haar gelukkig terug; en de volgende dans was een
der beste tango's van het seizoen. Zij dansten, achter de
palmen, in het halfduister van de serre ; twee saxophonen
beklaagden elkaar smeltend over het accordeon; weer
voelde George zich machtiger, onoverwinnelijker, met de
vrouw in zijn armen, die danste, alsof zij altijd samen gedanst
hadden. Hij waagde een nieuwen zet, overmoedig
in de halve duisternis :
,Weet je, dat je goddelijk danst?. . . jij. . ."
'Marie antwoordde niet; zij wilde niet antwoorden, maar
dansen met dit lieve, tamme isabeIdier, dat zijn oorlog zoo
noodig had. . . zonder den dood natuurlijk. . . met het gevaar
als sport. Maar niet praten, sabeldier, niet praten,
geen domme dingen zeggen, geen krassen maken in het halfduister.
De tijd, dat domme dingen mij prettig stemden, is
werkelijk voorbij. . . alleen Victor mag dat, hij moet het zelfs,
van hem wil ik domme dingen. Waarom was hij niet thuis?
„. . .jij. . . jij. . . Hoe heet je?"
71Je mag me Margot noemen.
„Margot!"
„Ja, Margot. . . als je verder niet praat."
De saxophonen zwegen.
Oom Lisse kwam de serre binnen, een glas rijnwijn in de
hand, neuriend. Marie zag, dat hij tegen George knipoogde.
77Kinderen, waarom zoeken jullie de eenzaamheid zoo
op, vanavond? Geeft juffrouw Warren je een beetje les in
66
11
• •