Untitled - Stichting Papua Erfgoed

veel te moeilijker ligt dat alles in een ontwikkelingsland, waar de verantwoordelijke
staatsman telkens stuit op gebrek aan begrip bij zijn medewerkers,
van welke hij bovendien politiek afhankelijk is.
Dat geldt heel in het bijzonder voor ministers in een nationale regering,
die iets doen willen aan het lokale bestuur, d.i. aan datgene waar
hun politieke supporters hun macht aan ontlenen. Dat lokale bestuur is
bovendien in vele jonge staten niet alleen het meest hachelijke probleem,
maar ook het meest veronachtzaamde. Het is voor de koloniale bestuurders
een vrijwel onoplosbare moeilijkheid geweest en de nationale bestuurders
zien, vanwege die hachelijkheid, evenmin kans het op te
lossen. Het is het probleem gevormd door het feit, dat de uiteindelijke
uitvoering van de directieven der overheid ligt in de handen van machthebbers,
die voor dat ten uitvoer leggen het minst geschikt zijn, nl.
de dorpshoofden. Het feit, dat zij meestal door de dorpsbewoners zelf
gekozen zijn, levert geen waarborg op voor hun bestuurlijke capaciteiten.
Waar de keuze een werkelijk vrije keuze is, is de enige waarborg,
die men heeft, de zekerheid, dat de dorpsbevolking de gekozene wel
mag en van hem geen last verwacht. Ten aanzien van zijn administratieve
bekwaamheid, initiatief en doorzettingsvermogen zegt dat niets.
Het gevolg is dan ook, dat men door de aanstelling van een vrij groot
aantal lagere ambtenaren - men kan ze onderdistrictshoofden noemen -
voorzien moet in leiding van en toezicht op de handelingen dezer dorpshoofden.
Men vangt daarmede de ergste nood wel op, maar de ellende
blijft voortbestaan zonder uitzicht op definitieve verbetering, t.w. klachten
over dorpshoofden of omdat zij de dorpsbewoners knevelen of omdat
zij geen gezag hebben; klachten over het ontbreken van administratie:
er is geen bevolkingsregister, geen register van aangiften van geboorten,
sterfgevallen, huwelijken en echtscheidingen; geen register waarin
aantekening gehouden wordt van verplichte en verrichte dorpsdiensten;
geen behoorlijk administratief beheer van een eventuele dorpskas
en veelal ook een onvoldoende administratie van ontvangen belastinggelden.
Men kan dit van deze op andere verdiensten gekozen en niet of
zeer slecht bezoldigde dorpshoofden ook niet eisen. Men heeft deze dingen
echter wel nodig. De tijd is voorbij, dat men een behoorlijk bestuur
kan voeren zonder kennis van bevolkingsaantal, -samenstelling en
-groei. Men moet die kennen om een programma te kunnen opstellen
voor scholenbouw en geneeskundige verzorging, en om prognoses te
kunnen maken voor de import en export. Ook de belastingdienst heeft
115