Untitled - Stichting Papua Erfgoed

in de magie zijn onderkend en op welke zij zich richt. Gaat er dan nog
iets mis, dan moet dat het gevolg zijn van de magie van een boos mens of
van de toorn van bovennatuurlijke wezens, d.w.z. van al die geheimzinnige
machten, die de verpersoonlijking zijn van het geluk en het ongeluk,
dat achter de dingen ligt en zich voordoet als hun intentionaliteit.
De wereld van deze zgn. primitieve mensen is met dit al een geheel andere
dan de onze. Dat blijkt eerst recht, wanneer men de opvoeding van
het kind in de ene wereld vergelijkt met die in de andere. Een kind, dat
in Amsterdam opgroeit, vindt in zijn wieg al voor de kleine handjes grijpen
kunnen dingen gereed om mee te spelen. Hun aantal neemt met het
opgroeien van de baby alleen maar toe. Vader en moeder leren het kind
spelen, wijzen het hoe de dingen te manipuleren. Heel de wereld van het
kind staat vol dingen, objecten. Alles om hem heen is met handen gemaakt;
zelfs de bomen in het park zijn niet helemaal echt. Ze staan er
omdat een architect uitgerekend die boom op die plaats wilde hebben.
De stad als geheel hangt af van mensenhand. Trekt men die hand af,
dan staat alles in een ormmezien onder water. De hele opvoeding van het
kind is dan ook op de omgang met dingen gericht. Wanneer het kind
iets vraagt, krijgt het antwoord. Wij vinden dat heel gewoon, maar in de
meeste andere samenlevingen wordt het kind al zeer vroeg duidelijk gemaakt,
dat vragen niet behoorlijk is. Wij doen dat anders en wij menen,
dat dit samenhangt met het feit, dat wij een waarheidsideaal hebben.
Het valt te betwijfelen; wanneer het kind iets vraagt over buurman
krijgt het doorgaans geen antwoord of het wordt met een kluitje in het
riet gestuurd. De waarheid omtrent personen wordt onze kinderen
zorgvuldig onthouden. Wat duidelijk is, is dat het kind waarheid omtrent
dingen in zeer bijzondere mate behoeft. Men moet voorkomen, dat
het een haarspeld in een stopcontact steekt of met een aansteker bij de
gordijnen speelt. Dat waarheidsideaal is barre noodzaak.
Er zijn andere barre dingen in onze opvoeding. Dat leert men pas zien,
wanneer men de opvoeding van onze kinderen vergelijkt met die van
bijv. een Papoea kind. Het laatste wordt niet in allerlei lappen gewikkeld
en in een afzonderlijke kamer in een wiegje gelegd, waar een deken
54