Untitled - Stichting Papua Erfgoed

duidelijk gemaakt, dat zakelijke betrekkingen gescheiden behoorden te
blijven van familie- of vriendschapsrelaties, een instelling, die met filialisme
onverenigbaar is.
De ontdekking van de wereld der kolonie als hun eigen, werkelijke
wereld moest noodzakelijk leiden tot de eis, die ook als eigen wereld te
kunnen ervaren. De ervaring vreemde te zijn in eigen wereld is onverdraaglijk
en daarmee is zowel de heftigheid van het verzet bepaald als
de vorm, die het nieuwe staatkundige beginsel aannam. De heftigheid
van het verzet behoeft geen commentaar, de vorm van de nieuwe staten
wel. Zij vinden overal hun grenzen in die van de voormalige koloniën,
ook waar die grenzen onlogisch zijn. Daarop zijn slechts drie uitzonderingen.
De ene is die van India en Pakistan, waar op het punt der zelfstandigwording
de oude vete tussen Islamieten en Hindoes weer oplaaide;
de tweede is Indo-China, waar oude staten ten dele hersteld werden
en de derde is Kameroen, waar men de eenheid van vóór de eerste
wereldoorlog herstelde door hereniging van Brits en Frans Kameroen
op de basis van de oude Duitse kolonie. Kameroen is daarom niet eens
een echte uitzondering. Voor het overige bleven de landsgrenzen in Afrika
even raar en willekeurig als de koloniale grenzen geweest waren. Dat
houdt in, dat de kolonie een realiteit geworden was, de vorm van het
eigen land. Vereniging van wat bijeen leek te horen - bijv. de beide
Kongo's - bleef uit. Ook wat onverenigbaar scheen, bleef bijeen. Bij de
geboorte van de staat Nigeria werd het uiteenvallen voorspeld. Het
heeft er inderdaad aan conflicten niet ontbroken, maar toch is het nog
altijd een eenheid. Nog uitdrukkelijker is de identiteit van landsgrenzen
met koloniale grenzen door Indonesië gesteld. Tegen de zin der bewoners
van dat gebied moest Nieuw-Guinea erbij gevoegd worden. Het feit,
dat Nieuw-Guinea daarmee feitelijk een kolonie van Indonesië werd,
werd genegeerd. Het had deel uitgemaakt van Nederlands-Indië en
moest daarom nu deel uitmaken van de nieuwe staat Indonesië, terwijl
men een gebied dat echt Indonesisch was en voor het grijpen lag - Portugees
Timor - met rust liet. Maar Nieuw-Guinea behoorde tot de onder
de koloniale status nieuw verworven wereld. De irrationaliteit van
de wens Nieuw-Guinea te behouden bevestigt de realiteit van het onder
het koloniaal bestel gegroeide nieuwe staatsburgerschap.
Het is van belang dit vast te houden. De populaire theorie, dat het
anti-kolonialisme een gevolg is van koloniale onderdrukking houdt tegen
de feiten geen stand en voert uiteindelijk tot onderschatting van het
97