Untitled - Stichting Papua Erfgoed

king dient te geven, aan het feit nl. dat die regels en algemene ideeën,
overtredingen en afwijkende inzichten, onderling samenhangen. Men
kan geen schrift verwachten in een maatschappij die in het stenen tijdperk
leeft, noch gesanctioneerde rituele sexuele promiscuïteit in een gemeenschap,
welke het monogame huwelijk als een heilige instelling beschouwt.
Het feit, dat er tussen de verschillende uitingen ener cultuur
onderling enig verband bestaat, wil echter niet zeggen, dat een cultuur
een harmonisch geheel moet zijn van ideeën en gedragingen. Alle menselijk
handelen is dusdanig contradictoir, dat men iets dergelijks bepaald
niet verwachten mag. Dit contradictoir zijn betekent evenwel niet, dat
het onsystematisch zou zijn. De contradicties in een cultuur kunnen elkaar
bevestigen en versterken en aldus toch een sluitend geheel vormen
van op met elkander strijdige strevingen en begeerten gebaseerd gedrag.
Ook in het handelen van individuen is dat stellig geen zeldzaamheid en
daarmede raken wij een ander facet van het begrip cultuur, dat bepaald
onze aandacht behoeft.
Eén van de gevaarlijkste fouten, die men maken kan, is cultuur te beschouwen
als een soort ding, iets, dat men bij wijze van spreken in de
hand kan nemen. Men heeft cultuur wel een superorganisme genoemd.
De uitdrukking is verwerpelijk, ofschoon er natuurlijk wel aanleiding
toe bestaat in deze trant te spreken, vooral wanneer men zijn aandacht
richt op de nauwe samenhang van de verschijnselen binnen één bepaalde
cultuur, waar het één het ander beïnvloedt. Maar al het water van de
zee wast niet af, dat cultuur als geheel van menselijke levensuitingen alleen
bestaat in en door mensen. Ze heeft haar locus, haar meetkundige
plaats, in de mens, d.w.z. in individuen. Ze komt uit de individuen en
wanneer men behoefte heeft aan een gepointeerde uitspraak hierover,
kan men beter zeggen, dat de mens zijn cultuur «, dan dat hij ze heeft.
Mensen veranderen met de cultuur, de cultuur met de mensen. De manier,
waarop mensen leven en handelen, is de manier van hun cultuur.
Het is zo zeer de manier van hun cultuur, dat ze zich in het geheel niet
bewust zijn, dat hun handelen cultureel bepaald is. Integendeel, men is
geneigd de regels, die men volgt, als natuurlijke regels te beschouwen.
Zo bijv. de gewoonte om drie maal daags te eten. Wij vinden het niet
alleen heel ongewoon wanneer andere volken maar twee maal daags
eten, maar onnatuurlijk en wij verwijzen dan naar onze kinderen, die op
etenstijd thuis komen met 'honger'. Het natuurlijke van die 'honger' is
ïn feite niet meer dan een normale, natuurlijke reactie op een op zichzelf
26