Untitled - Stichting Papua Erfgoed

DE JONGE STAAT
Het fundamentele verschil tussen een profetische en een nationale beweging
is nu wel duidelijk. De eerste is particularistisch van aard, gebonden
aan de kleine wereld der traditie, de laatste is universalistisch
en gebaseerd op de realiteit van de moderne staat. Daar liggen natuurlijk
overgangsvormen tussen. De profetische beweging kan een wijder
wereld omvatten dan de kleine autochthone samenleving in haar oorspronkelijke
vorm; zij kan, door kerkvorming, bijdragen tot de groei
van een nationaal bewustzijn gelijk in het Kimbangisme het geval is.
Zij biijft echter geworteld in het oude, terwijl de nationale beweging
zich geheel inspireren laat door het nieuwe. Dit laatste gelukt uiteraard
evenmin zo volkomen als zich de profetische beweging ooit geheel door
het oude inspireren laat. Ook de nationale beweging is soms vermengd
met motieven, die deel uitmaken van het oude wereldbeeld. Zij kan in
sommige van haar manifestaties op een profetische beweging gelijken.
Men denke slechts aan Nkrumah in zijn rol van President en Verlosser.
De verwachtingen, welke de massa van het volk van nationale zelfstandigheid
heeft, kunnen in hoge mate gelijk zijn aan de hooggespannen
verwachtingen, waartoe een profeet hen inspireert. Dit alles is waar,
maar het doet niet af aan de essentie van het verschil. De profetische beweging
behoort bij de oude tijd en de oude, kleine wereld, de nationale
beweging bij de nieuwe tijd en de werkelijke, grote wereld.
Het doel van de nationale beweging is de vorming van een staat, die
de nieuwe eenheid tot uitdrukking brengt en haar eigen plaats geeft in
de werkelijke wereld. Daarmee is een program van actie gedefinieerd,
dat wij in alle nieuwe landen ten uitvoer zien leggen. Het nieuwe staatsburgerschap
is een overwinning op het particularisme. De voorlopers
der beweging hebben de nieuwe eenheid helpen smeden in koloniale
dienst en die nieuwe eenheid dient thans uitwendige vorm te krijgen.
Het ligt voor de hand, dat men in die situatie aan een eenheidsstaat voorkeur
geeft boven een federatie, die, met haar erkenning van vormverscheidenheid,
een ontkenning, althans een ongewenst lijkende mitigering
vormt van de tot ontplooiing komende nieuwe eenheid. De laatste
prevaleert; zij is het symbool van de nieuwe eigen wereld, die in de nationale
zelfstandigheid haar vorm vindt.
Men heeft zich op dit punt vaak vergist, ook al, omdat men meende,
dat verzet tegen koloniale onderdrukking het hoofdmotief was. Ik heb
IOO