Untitled - Stichting Papua Erfgoed

niek van de arbeid vereenvoudigen, doch zonder die ten principale te wijzigen.
De introductie van ijzerwaren leidde bijv. onder de Marind-anim.
(Nieuw-Guinea) niet tot hogere produktiviteit, maar tot verkorting van
de arbeidstijd voor de mannen, hetgeen in de praktijk gepaard bleek te
gaan met functieverlies. 7 Zodra echter de eerste behoefte aan betere
werktuigen bevredigd is, koopt men - als men door de westerse weelde
tenminste voldoende geïmponeerd is - bij voorkeur consumptiegoederen
zoals kleren, sieraden, maar ook vulpennen en andere voorwerpen
die als status-objecten functioneren. Een fiets en een naaimachine kunnen
status-object zijn, vooral de naaimachine. Men vindt het prachtig er
één te hebben, ook al weet men er niet mee om te gaan. Importeurs zijn
met zulk een bestedingspatroon meer gebaat dan het land.
Nu kan men zich troosten met de gedachte, dat dit een overgangsverschijnsel
is. Na een tijd leert men de naaimachines echt wel gebruiken,
terwijl de fiets al heel spoedig een nuttige functie krijgt voor transport
naar en van het werk. Weelde -artikelen als transistor-radio's leveren
zelfs een bijdrage tot de versnelling van acculturatie; er worden
vensters naar de grote wereld door opengestoten, die anders gesloten
zouden blijven. Er is dus, uit dien hoofde, geen reden tot ernstige zorg.
Zelfs indien deze goederen gedurende lange tijd pure consumptiegoederen
blijven, stimuleert de behoefte onverminderd zowel de werkwilligheid
als de produktie van cash-crops. De redenering lijkt aantrekkelijk.
Men ziet inderdaad dat produktie en werkwilligheid toenemen. Evenwel,
ze nemen niet zo vlot en gestadig toe als deze redenering suggereert.
Integendeel, het regent klachten over gebrek aan werkwilligheid,
over de kwaliteit van de arbeid en over gebreken naar aard en hoeveelheid
van het produkt. De gedachte, dat door prikkeling van behoeften
werkwilligheid en produktie voldoende gestimuleerd worden om tot
voortgaande verbetering van de economie te komen, berust op een onjuiste
generalisatie. In de eerste plaats heeft men te maken met een situatie,
waarin de begeerte naar goederen beperkt is tot een bepaald assortiment.
De omvang van dit assortiment limiteert de werkwilligheid
tot hetgeen voor de verwerving daarvan noodzakelijk is. In de tweede
plaats dwingt de stimulus der behoefte aan een bepaald kwantum goederen
wel tot de prestatie van een bepaalde hoeveelheid arbeid, maar die
begeerte heeft in zichzelf niets, dat de kwaliteit van de arbeid ten goede
komt. Beide punten behoeven enige toelichting.
De begeerte naar goederen is tot een bepaald assortiment beperkt.
121