Werkboek 'jij en ik' - Jeugdboekenweek

- Mismaakte. Een nieuw, gemeen woord. Mijn zus is
goed gemaakt.
- Ik wilde naar de bergen, dan zou zus merken dat haar
heuvel echt niet hoog is.
- In de stal woont de man met het luikje in zijn
voorhoofd; hij stopt er soms kinderen in, die niet mogen
huilen of het luikje gaat niet meer open.
- Vaak is mijn mond te vlug voor mijn hand, ik kan er
niets aan doen.
- Ik luisterde naar het geronk van de kettingzaag en keek
naar de spieren op zijn schouders en zijn rug. Ze
vormden soms bultjes die van hier naar daar reisden.
‘Jouw spieren wandelen,’ zei ik toen hij even uitpufte.
- Er zijn dagen dat zus geen woord zegt. Niet dat ze
geen woorden heeft. Ze schreeuwen vanbinnen, zonder
geluid.
Lees dit stukje tekst voor. Laat de kinderen hun ogen
sluiten en vertel hen dat ze moeten ‘kijken’ naar wat jij
vertelt. Geef hen daarna een wit tekenblad, één kleur
waterverf en een beker water. Laat hen een landschap
maken waarin een persoon volledig opgaat. Je kan spelen
met de kleur door meer (lichter) of minder (donkerder)
water te gebruiken. Laat het landschap zo waarheidsgetrouw
mogelijk lijken. Laat de kinderen vertellen over
hun landschap, wie de persoon is die erin verbogen zit
en waarom die persoon zich wil ‘verstoppen’. Je kan
dezelfde vragen stellen bij de volgende schilderijen:
Salvador Dalì, Windhoos ‘pater Noster’, 1966;
René Magritte, De gezellen van de angst, 1942;
Schateiland, 1942; Alice in Wonderland, 1946;
De verleider, 1950; De grote hal, 1950; Het domein van
Arnheim, 1962.
Laat de kinderen op het kaartje woorden schrijven die
bij hen opkomen bij het lezen van de zinnen. Meestal
zullen het gevoelens zijn als boos, bang, blij,… Moedig
hen aan om zich de situaties echt voor te stellen. Laat
hen er dieper op ingaan.
Bespreek met de kinderen hun zinnen en gevoelens.
Later kan je hen bij hun zin een houding, een pose laten
zoeken. Hoe kijk je dan? Hoe ziet je gezicht eruit? Wat
doen je spieren? Hoe zien je ogen eruit? Maak er een
partneroefening van: de kinderen beschrijven mekaars
gezicht en houding. Laat ze in de spiegel kijken en
vertellen wat ze zien.
Je kan besluiten dat je uit iemands houding en gezichtsuitdrukking
heel veel kan aflezen. Is hij of zij verdrietig,
boos,…
Andere boeken van Ed Franck
Abélard en Héloïse, Averbode, 2002
Tinka, Averbode, 2001
Met armen te hoekig voor sierlijke vleugels : verzamelde
gedichten van 1988 – 1999, Averbode, 1999
Jelle en Jolien, Averbode, 1998
De droge rivier, Averbode, 1997
Zo geel als al het geel om haar heen
‘Toen ik haar ging zoeken, liep ik haar bijna voorbij. Ze
lag in een duinpan te slapen, op haar buik, in haar
zandgele jurk en met haar bruingele benen, en haar
zwarte haar verborgen onder haar strohoed. Zo geel als
al het geel om haar heen. Haar heuvel was een bijeengewaaid
hoopje zand. Zus hoorde bij de duinpan, zoals
niemand anders op de hele wereld, ze paste erin, als in
een grote warme hand.’
– 114 –