Werkboek 'jij en ik' - Jeugdboekenweek

Als je knus samen zit, begin je een gesprek over mensen
die zij aardig vinden. Als iedereen iets verteld heeft, zeg
je dat er in de gang een heel aardig persoon staat
(misschien wel de leukste persoon die jij kent!) en dat
iedereen om beurt mag gaan kijken. Als de leerlingen
terug in de klas komen mogen ze niet verklappen wie ze
gezien hebben. In de gang staat een kijkdoos met een
spiegel in. Maak met de kinderen ook zo’n kijkdoos.
Het wordt een doos zonder deksel of met een transparant
deksel. De opening in de voorzijde van de doos
moet groot genoeg zijn om een flink deel van het gezicht
van de kijker te tonen. De spiegel (of het spiegelend
papier) zit vlak achter een schuifje dat de spiegel afdekt.
Je bevestigt een lipje om het schuifje weg te kunnen
trekken. Op de afgesloten schuif staat: ‘Hier zie je de
aardigste persoon in de wereld’. De binnen- en buitenkant
van de doos kunnen de kinderen met prentjes van
beroemde of aardige mensen beplakken.
Leuk is het om de doos ook op straat (of in de rest van
de school) uit te testen. De kinderen laten de doos aan
de anderen zien en vragen: ‘Kunt u iemand noemen die
u heel aardig vindt?’ en ‘Waarom vindt u die persoon
aardig?’. Hierna vragen ze of de mensen de aardigste
persoon op de wereld willen zien. Indien ze dan nog
willen doorgaan, laat je hen in de doos kijken. Als de
kijker lacht, vragen ze waarom hij of zij lacht en of ze
die persoon inderdaad de aardigste op de wereld vinden.
Laat hen uitleggen dat mensen ook aardiger doen tegen
anderen als ze zichzelf aardig vinden.
7. De kinderen hebben zichzelf of wie ze zijn al aan de
hand van tekst, beeld en illustraties voorgesteld, maar
het kan ook op een heel persoonlijke manier door voorwerpen
van thuis mee te laten brengen. Je kan in de klas
een permanent tentoonstellingshoekje vrij maken waar
kinderen regelmatig nieuwe, persoonlijke spulletjes van
thuis tonen. Wie iets meebrengt, toont het eerst aan de
klas en vertelt waarom het voorwerp meegebracht werd.
Zo wordt de klas een getrouwe afspiegeling van de
thuiscultuur van de kinderen, een plek waar ze zich ook
thuis voelen, waar plaats is voor ieders eigenheid en
diversiteit. Je kan ook de ouders betrekken en hen
vragen om samen met hun kind een soort persoonlijk
doosje te maken waar alles inzit wat typisch is voor dat
kind. Iemands lievelingseten b.v. kan je moeilijk in een
doosje stoppen (dat wordt gauw een stinkend boeltje in
je klas), maar een ouder weet waarschijnlijk wel het
recept of de ingrediënten van het gerecht en kan het
kind helpen dit te noteren.
Wil je het echt groots aanpakken, denk dan eens aan
‘Het persoonlijke-voorwerpen-museum’. Een aantal
jaren terug nodigde Jan Hoet alle Gentenaars uit om
een heel persoonlijk voorwerp naar zijn museum te
brengen (Rendez-vous, 1988). Ieder vertelde zijn of haar
verhaal dat erbij hoorde. Het werd genoteerd en alles
werd door een groep kunstenaars tot een tentoonstelling
samengesteld. Waarom zou het niet lukken met de
kinderen uit je klas!?
Een nabespreking is bij persoonlijke opdrachten altijd
nuttig. Hou hierbij rekening met de volgende 6 fasen:
- wat is je eerste reactie na dit spel, deze activiteit?
- hoe voelde je je tijdens het spel, tijdens de activiteit?
- wat is er allemaal tijdens het spel gebeurd?
- waarom is het allemaal gebeurd?
- wat heb je geleerd over jezelf en over anderen?
- wat zou je in de toekomst anders doen in zo’n situatie?
Activiteit 1, 3 en 6 komen uit: Intercultureel spelenboek,
Centrum Informatieve Spelen, Leuven, 1996. Dit is een
prima spelletjesboek voor interculturele opvoeding op
school!
Voor het maken van portretten vind je in het kunsttijdschrift
Dada heel wat inspiratie. Het januarinummer
van 2001 wijdt er zelfs een themanummer aan.
Link: ‘Een rare snuit’, uit: Soms zie ik 1000 lichtjes,
Nannie Kuiper, Leopold 2001, p. 31.
Dit gedicht gaat over een kind dat in de spiegel kijkt en
zichzelf beoordeelt.
Andere boeken van Wally de Doncker
Papa ernst, papa losbol, Davidsfonds/Infodok, 2000
Ahum, Davidsfonds/Infodok, 2000
Mijn neefjes zijn wolven, Davidsfonds/Infodok, 1998
Een opa met gaatjes, Davidsfonds/Infodok, 1996
Andere boeken van Gerda Dendooven
Mijn mama, Querido, 2001
– 67 –