Werkboek 'jij en ik' - Jeugdboekenweek

arokke, gouden lijsten in staan. Laat de kinderen een
lijst bedenken die bij hen past. Deze lijsten kan je weer
in stevig karton maken en rond de schilderijen nieten.
Maak er een mooie tentoonstelling van en nodig de
andere klassen uit!
2.Ook met taal kan je jezelf voorstellen. Leg de kinderen
uit dat ze iets over zichzelf gaan vertellen. Geef hen een
groot blad papier en een dikke stift. Daarop maken ze een
woordveld over zichzelf. In het midden schrijven ze hun
naam en er omheen komen woorden die bij hen passen.
Neem zelf het voortouw en geef een voorbeeld over jezelf:
eten dat je lekker of niet lekker vindt, een hobby,
personen die je aardig vindt, lievelingsdieren, een eigen
plek, angst voor, muziekvoorkeur,… Maak ze duidelijk
dat er niets fout kan zijn en dat ze later over elk woord
uitleg mogen geven. Wanneer iedereen klaar is, hang je de
woordvelden op in de klas, of naast mekaar in de gang.
De kinderen lezen nu mekaars woordveld en onderzoeken
of ze elkaar goed kenden. Laat de ‘eigenaars’ indien
nodig uitleg geven. Wanneer er op twee vellen hetzelfde
woord staat, vraag je zeker om er iets over te vertellen.
Bedoelen ze allebei hetzelfde? Zo leren ze zich duidelijk
uitdrukken en leren ze elkaar beter kennen.
3. Bij ‘opsporingsbericht’ verzamelen de kinderen eerst
informatie over een bepaald persoon. De woordvelden uit
de vorige suggestie, kunnen hier handig voor zijn.
Of je deelt de groep op in paren. Iedereen heeft een foto
van zichzelf meegebracht. De paren wisselen mekaars foto
uit. Ze interviewen elkaar. Stimuleer de kinderen om niet
bij oppervlakkige vragen te blijven steken – wat is je
lievelingsdier? – maar ook vragen te stellen die dieper
gaan – hoe voel je je als je alleen thuis komt? – . Op basis
van de verzamelde gegevens, stellen de kinderen van
mekaar een opsporingsbericht op. Dit bestaat uit:
- een robotfoto, levensgroot getekend op een grote flap
papier
- de originele foto, maar afgedekt
- enkele uitspraken die het kind gedaan heeft tijdens het
interview
- bepaalde kenmerken waaraan het andere kind voldoet
- andere…
De opsporingsberichten worden uitgehangen en de
anderen raden om wie het gaat. De echte foto dient ter
controle.
4. De tekeningen uit het boek nodigen natuurlijk uit om
samengestelde figuren te maken. Spreek een basisvorm
af die voor iedereen dezelfde is (teken die eventueel zelf
en kopieer hem voor iedereen). De kinderen vullen die
nu op een persoonlijke manier in. Alle tekeningen
worden (op vooraf aangeduide plaatsen) in drie stukken
geknipt. Knip de stroken echter niet helemaal door,
maar hou aan de linkerkant nog een vastzittend gedeelte
over. Niet alle blaadjes aan mekaar en laat de kinderen
nieuwe vriendjes samenstellen door hoofden, buiken en
benen te wisselen (flapjes omslaan).
5. De ‘neuzengalerij’ is een leuke manier om een aantal
fysieke kenmerken in de kijker te zetten. Hoe ga je te
werk? Leg in een grote zaal evenveel vellen papier op de
grond verspreid als er kinderen zijn. Leg bij elk vel een
dikke stift. De kinderen staan in de zaal verspreid en
stappen op een gezellig muziekje door de zaal, zonder
op de bladen te stappen. Wanneer de muziek stopt,
blijven ze stil staan bij het blad dat het dichtst bij hen
ligt. Daarop tekenen ze b.v. een neus. Je geeft geen
aanwijzingen qua grootte, ieder tekent hoe hij wil. Als
de muziek start, stapt men weer door de zaal en het
scenario herhaalt zich wanneer de muziek stopt. Je laat
de kinderen afwisselend een paar ogen, een oor, een lip,
een snor, een haardos,… tekenen. Bij de laatste stopbeurt
wordt er niet getekend maar geknipt. Het blad dat
nu voor hen op de grond ligt, wordt hun blad. Met de
‘onderdelen’ die iedereen er kriskras op getekend heeft,
gaan de kinderen aan de slag. Ze krijgen een nieuw vel
papier (bruin inpakpapier is altijd mooi om mee te
werken), een schaar en lijm. De uitgeknipte lichaamsdelen
moeten zo samengelegd worden dat er een gezicht
ontstaat. Geen evidente opdracht omdat elk kind een
andere grootte gehanteerd heeft. Hierdoor worden de
resultaten heel verrassend! Je kan ook alle
samengestelde gezichten samen op één grote strook
laten kleven, als een soort fries.
6. Zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld zijn belangrijke
elementen in het proces van de ontwikkeling en
meer specifiek in het intercultureel leren. Een voorwaarde
om iemand anders aardig te vinden, is dat je
jezelf een beetje aardig vindt. ‘De geluksdoos’ geeft de
kinderen een positieve kijk op zichzelf.
Creëer met de kinderen een gezellige sfeer in de klas.
– 66 –