Werkboek 'jij en ik' - Jeugdboekenweek

was als gips, naar de dode bromvliegen en spinnenwebben,
naar de spinnen en kevers die over hem heen
krioelden.
Geef de kinderen een klomp klei. Maak de klei eerst
goed zacht. Maak er daarna een platte schijf van waarin
ze het gezicht van Skellig voorstellen zoals zij het zien.
Nadien zorg je voor randen van een aantal centimeter
hoog. Giet gips over het gezicht. Laat hem minstens een
dag drogen en verwijder de klei voorzichtig. Je hebt nu
een heleboel bleke gezichten. Je kan ze verder afwerken
met tandenstokers (krassen), verf of stift.
Je kan ook, aan de hand van deze bleke voorstellingen,
met de kinderen praten over wie of wat Skellig eigenlijk
is. Je hoeft niet tot een besluit te komen; iedereen interpreteert
Skellig op zijn eigen manier.
Werken met het hele boek
Bekroond en geprezen
Naast de bekroningen in eigen land kreeg dit boek in
2000 een Zilveren Griffel. Een aantal volwassenen in
Nederland vond dat De schaduw van Skellig tot één van
de best geschreven boeken van dat jaar behoorde.
Overloop met de kinderen welke boeken in de loop van
het voorbije najaar een Gouden of Zilveren Griffel of
Penseel kregen. Zitten er bekende titels of auteurs tussen?
Leg het verband met de Boekenleeuwen, -welpen en
-pauwen die in België door de Vereniging ter
Bevordering van het Vlaamse Boekwezen worden
uitgereikt. Vraag de kinderen in tijdschriften,
actualiteitenkranten, brochures,… op zoek te gaan naar
deze informatie. Breng die informatie op het prikbord
naast de overige teksten die naar aanleiding van de
Jeugdboekenweek en de bijhorende activiteiten verschijnen.
Koppel de werkvorm aan degene die beschreven
staat bij het eerste gedicht, waarbij je de bedoeling van
de auteur koppelt aan de wijze waarop de lezer leest.
Leeservaringen uitwisselen
In een beschrijving over de auteur (Onder dak 2001,
pag. 117) lees je
“Almond heeft er een afkeer van om lezers en boeken in
enge vakjes onder te brengen. ‘Men klasseert volgens
het technische leesvermogen en negeert het vermogen om
een verhaal te beleven. Dat vind ik een destructieve houding.
Volwassenen vinden mijn boeken vaak complex en
veronderstellen, volkomen onterecht, dat kinderen de
verschillende verhaalniveaus niet zullen begrijpen. Maar
kinderen zijn scherpzinniger dan je denkt. Ik ondervind
dat ze vrijwel alles aankunnen wat ik schrijf.’”
Deze achtergrondgedachte bevestigt dat dit boek
uitnodigt om erover te praten. Zorg dat alle kinderen de
inhoud van het boek kennen.
-Voorzie zoveel mogelijk exemplaren (bib).
-Lees het zelf voor en wissel dit af met voorleesbeurten
in groepjes; wie graag leest, leest voor voor de ‘nietleesfanaten’.
Laat hierop een leeskring volgen waarin de kinderen
niet alleen de inhoud van het verhaal maar ook de
betekenis die zij aan Skellig geven, met elkaar
bespreken. Nodig hen uit om tevens hun manier van
lezen toe te lichten. In zijn boek Vertel eens, kinderen,
lezen en praten, licht Aidan Chambers toe hoe we
kinderen kunnen helpen goed te praten over wat en hoe
zij gelezen hebben.
Hierin biedt hij de leerkracht een lijst met vragen aan.
Het is niet de bedoeling om de hele lijst af te werken.
Ze is louter bedoeld als geheugensteun en dient buiten
het bereik van de kinderen te blijven.
De basisvragen
- Wat vond je leuk, mooi of goed aan dit boek?
- Wat vond je niet leuk?
- Wat was moeilijk of onduidelijk?
- Zag je bepaalde patronen of verbanden?
De algemene vragen
- Wat dacht je van het boek toen je het voor het eerst
zag en nog niet gelezen had?
- Ken je andere boeken die hierop lijken?
- Had je dit boek al eens gelezen - en zo ja - was het
deze keer anders?
- Zijn je tijdens het lezen woorden of zinnen opgevallen
die je mooi vond? Of lelijk?
- Als de schrijver je zou vragen wat anders of beter zou
kunnen, wat zou je dan zeggen?
-Wat in dit boek heb je zelf wel eens meegemaakt?
– 119 –