اï»ï»ïºï»§ïº´ïºïºÙ Ù ïïºØ±ï»ï»¤ïºÙ - ketab farsi
اï»ï»ïºï»§ïº´ïºïºÙ Ù ïïºØ±ï»ï»¤ïºÙ - ketab farsi
اï»ï»ïºï»§ïº´ïºïºÙ Ù ïïºØ±ï»ï»¤ïºÙ - ketab farsi
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
□ ١١٤ افغانستان و پارلمان<br />
آانون مطالعات و پژوهش هاي افغانستان<br />
"<br />
"<br />
".<br />
...<br />
"<br />
"<br />
رهنمود ها صادر می گردد، مگر عملی نه. برای جلوگيری از اين کار، بايسته است در زير احکام اجراآت گردد"<br />
نوشته شود " ...و تا تاريخ از نتيجه گزارش داده شود همچنان بايسته است مسوول و به اصطلاح فوکل پاينت"<br />
هر حکم مشخص تعيين گردد تا دانسته شود که چه کسی پاسخگوی مسايل است. سوگمندانه در اين اواخر شاهد پديدآيی<br />
شاريدگی هايی در تار و پود کشور هستيم. برای جلوگيری از دامنه يابی اين شاريدگی ها، بايد تدبير هايی پيشگيرانه يی<br />
در نظر گرفته شود.<br />
از عمده ترين دشواري هاي جهان سوم، ايجاد ثبات و تداوم در شيوه هاي آشورداري است. در رابطه با اين، اصل<br />
آشورداري ضرورت اصلي آار فكري و نظريي است تا آن آه اجماع نظر در اولويت ها و روش هاي برخورد داخلي<br />
و خارجي به دست آيد."<br />
يکی از مباحث جدی ، بحث امنيت در کشور است. روشن است، دولت توانسته است در زمينه تامين امنيت و استقرار<br />
ثبات، به ياری جامعه بين المللی گام های بلندی به پيش بردارد. مگر با آن هم، هنوز زود است از امنيت کامل سراسری<br />
و ثبات سخن گفت. با اين هم، دردمندانه، نيروهای مخالف با دولت، هنوز هم از توانمندی بالقوه بالايی در لرزان ساختن<br />
امنيت و ثبات برخوردارند و می توانند کشور را به سوی يک بحران زنجيره يی لغزنده سوق دهند. برای جلوگيری از<br />
اين کار، بايسته است تدبير های پيشگيرانه يی اتخاذ گرديده و برنامه ملی "مبارزه با بحران" تدوين گردد تا آن چه را<br />
که از ديدگاه علمی "مديريت بحران" می خوانند، به گونه درست پيش برده شود.<br />
امنيت يک کشور، بازتاب سياست هايی است که دولتمردان آن پيش می گيرند. اگر در کشوری بی امنی و نا آرامی<br />
باشد، می توان با اطمينان گفت که اين نا امنی و يا بد امنی پيامد مستقيم سياست های لغزش آميزی است که دولتمردان<br />
پيش گرفته اند. هر گاه در سياستگذاری ها اشتباهاتی باشد، و دولت ها در پی ويرايش جدی آن بر نيايند، نيروهای<br />
نظامی و انتظامی هر چند هم توانمند و پر شاخ و برگ باشند، نمی توانند، امنيت را تامين نمايند. از سوی ديگر، به هر<br />
پيمانه که دولت ها در ويرايش جدی سياست های خود سهل انگاری نمايند و در پی حل و فصل سريع مشکلات نبرايند،<br />
به همان پيمانه کشور با بحران های لغزنده و سهمگينی روبرو خواهند گرديد. مثال بارز اين مدعا، شکست رژيم شاه<br />
در ايران است که با وصف در اختيار داشتن ارتش نيرومند پنجصد هزار نفری تا دندان مسلح، دستگاه پر شاخ و برگ<br />
نفر کارشناس و مستشار امريکايی و<br />
استخباراتی" ساواک و بنا به برخی از مدارک تاييد ناشده<br />
۴٠٠٠٠ مستشار انگليسی و برخورداری از ثروت های ميليارد دالری نتوانست در برابر خشم توده های ميليونی<br />
بيستد.<br />
- حضور ٧٠٠٠٠<br />
امنيت، مادامی که اسلحه از دست عناصر غير مسوول و بی بند و بار جمع آوری نشود، ناممکن است تامين گردد.<br />
دردمندانه روند جمع آوری جنگ افزار ها با چند چالش عمده روبرو است. پيش از اين که به اين چالش ها بپردازيم،<br />
بايسته است يادآور گرديدم که خوشبختانه دولت تا کنون موفق گرديده است که نزديک به ٩۵ درصد جنگ افزار های<br />
سنگين را جمع آوری نمايد. با اين هم جمع آوری جنگ افزار های سنگين در اوضاع افغانستان تنها می تواند نيمی از<br />
مشکل را حل نمايد.<br />
به هر رو، چالش های عمده از اين قرار اند:<br />
١- در جامعه يی که در آن فرهنگ ايلاتی و عشيره يی فرمانفرما باشد، حضور تفنگ در متن جامعه از خصوصيات<br />
سرشتی آن است و مادامی که فرهنگ برتری جاگزين فرهنگ سخيف عشيره يی نگردد، ناممکن است مردم با اسلحه<br />
وداع گويند. از اين رو، راه اندازی رستاخيز فرهنگی در کشور بايد در اولويت قرار گيرد- چيزی که دردمندانه تا کنون<br />
به آن توجه نشده است.<br />
٢- مادامی که توليد و قاچاق مواد مخدر وجود داشته باشد، محال است، از جمع آوری سراسری اسلحه سخن گفت. زيرا<br />
بازرگانی مواد مخدر بدون موجوديت باند های مسلح غير قابل تصور است. از اين رو، بايسته است به مبارزه بی امان<br />
در برابر کشت، توليد و قاچاق مواد مخدر دوام داد.<br />
٣- مادامی که بحران عدم اعتماد در جامعه حاکم باشد، محال است، تفنگ را از متن جامعه برداشت. در کشور ما تا<br />
هنگامی که خطر بازگشت طالبان وجود داشته باشد، نيروهايی که در گذشته در برابر طالبان می جنگيدند، حاضر<br />
نخواهند گرديد، تن به خلع سلاح عام و تام بدهند و به آن گردن نهند.<br />
۴- مادامی که در کشور ثبات کامل نيايد، مردم از ترس تجاوز به ناموس، زورگويی، تاراج و ترس از دست دادن زمين<br />
و داريی خود، حاضر به وداع گفتن با اسلحه نخواهند گرديد.