Tracébesluit Sporen in Den Bosch - ProRail

Tracébesluit Sporen in Den Bosch
meer reizigerstreinen te laten rijden. De daartoe
noodzakelijke extra infrastructuur, fly-over en 2 extra
sporen tussen fly-over en perrons, heeft geen invloed
op het berekende veiligheidsniveau als gevolg van het
vervoer van gevaarlijke stoffen. De externe veiligheid
wordt grotendeels bepaald door de vervoersomvang,
en die wordt door dit Tracébesluit niet
beïnvloed.
Wijzigingen in het externe veiligheidsniveau worden
bepaald door een aantal factoren in de ontwikkeling
van het vervoer, maar ook door de ontwikkeling van
de stedelijke omgeving. Het vervoer van gevaarlijke
stoffen is o.a. sterk afhankelijk van de marktvraag.
Verder bepalen beleidsontwikkelingen zoals Basisnet
en het Programma Hoog Frequent Spoor mede
de algemene landelijke ontwikkeling in externe veiligheid
en vervoersomvang.
Ondanks het ontbreken van een relatie tussen de
doelstelling van het project en het vervoer van
gevaarlijke stoffen per spoor is in het Tracébesluit
getoetst of het vervoer van gevaarlijke stoffen van
invloed is op het Besluit. Belangrijk daarbij is dat
elke kans die een project in het kader van ALARA
(As Low As Reasonably Achievable) biedt om te
komen tot een verbetering van de veiligheidssituatie
op het spoor, moet worden benut.
Overeenkomstig de regelgeving (Circulaire Risiconormering
vervoer gevaarlijke stoffen) is een risicoanalyse
uitgevoerd om mogelijke knelpunten als
gevolg van het goederenvervoer van gevaarlijke
stoffen door het gebied van het Tracébesluit in
beeld te brengen.
Beleidskader
Het rijk heeft beleid opgesteld voor het beperken
en beheersen van risico’s voor de omgeving als
gevolg van het vervoer van gevaarlijke stoffen over
het spoor. Dit valt onder het begrip ‘externe veiligheid’
13 . Het beleid hiervoor is opgenomen in de
Circulaire Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen
(RNVGS).
Conform de Circulaire Risiconormering vervoer gevaarlijke
stoffen wordt het risico dat kan bestaan als gevolg
van het vervoer van gevaarlijke stoffen in beeld
gebracht door middel van twee begrippen: het
plaatsgebonden risico en het groepsrisico.
Plaatsgebonden risico
Het plaatsgebonden risico is de kans per jaar dat
een persoon die onafgebroken en onbeschermd op
een plaats langs een transportroute verblijft, komt
te overlijden als gevolg van een incident met het
vervoer van gevaarlijke stoffen. Daarbij is de omvang
van het risico een functie van de afstand waarbij
meestal geldt: hoe groter de afstand, des te kleiner
het risico. De diverse niveaus van het plaatsgebonden
risico worden geografisch weergegeven door zogenaamde
iso-risicocontouren (lijnen) om de spoorlijn.
Daarbij verbindt elke lijn punten in de omgeving van
de spoorlijn met een even hoog plaatsgebonden risico.
Voor het plaatsgebonden risico geldt als wettelijke
grenswaarde dat de kans op overlijden maximaal
10 –6 per jaar mag zijn. Dit betekent dat binnen de
10 –6 -contour geen nieuwe kwetsbare 14 objecten
mogen worden gerealiseerd. Voor beperkt kwetsbare
objecten geldt de PR 10 –6 -contour als een richtwaarde.
Hierbij worden ook bestemmingen die nog
niet gerealiseerd zijn maar wel zijn opgenomen in
van kracht zijnde bestemmingsplannen meegenomen.
Groepsrisico
Het groepsrisico is een maat voor de maatschappelijke
ontwrichting. Daarbij wordt de aanvaardbaarheid
beschouwd van grote rampen met een kleine kans.
Het groepsrisico wordt bepaald door de cumulatieve
kans per jaar dat in één keer een groep van 10 of meer
personen zal overlijden als gevolg van een ongeval
tijdens de beschouwde activiteit. Het groepsrisico
geeft de aandachtspunten op het spoor aan waar
zich mogelijk een ramp met veel slachtoffers kan
voordoen. In de berekeningen speelt aard en dichtheid
van de bebouwing in de nabijheid van de
transportroute een rol.
Bij een toetsing moet worden bezien of de kans
per kilometer route of tracé op een bepaald aantal
slachtoffers groter is dan de oriëntatiewaarde. De
oriëntatiewaarde is afhankelijk van de grootte van
de groep slachtoffers: naarmate de groep mogelijke
slachtoffers groter wordt, moet de kans op zo’n
ongeval kleiner zijn. De oriëntatiewaarde voor het
groepsrisico bij het vervoer van gevaarlijke stoffen
wordt als volgt gemeten per kilometer en per jaar:
• De kans op een ongeval met 10 slachtoffers is
maximaal 10 –4 per jaar (eens in de 10.000 jaar,
per kilometer);
• De kans op een ongeval met 100 slachtoffers is
maximaal 10 –6 per jaar (eens in de miljoen jaar,
per kilometer);
• De kans op een ongeval met 1000 slachtoffers is
maximaal 10 –8 per jaar (eens in de 100 miljoen
jaar, per kilometer);
• Enz.
13 Het betreft de veiligheid van degenen die niet bij de risicovolle activiteit (vervoer over het spoor) zelf zijn betrokken, maar
als gevolg van die activiteit wel risico’s kunnen lopen, zoals omwonenden. De veiligheid van de reizigers en personeel in de
stations valt daarmee hier niet onder het begrip ‘externe veiligheid’.
14 Kwetsbare objecten zijn gedefinieerd in bijlage 2 van de RNVGS. Daarbij gaat het o.a. om woningen, ziekenhuizen, scholen.
55