10EP2Te

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Seks İşçiliği ve Feminizm
Bu düzenlemenin dayandığı kanunun tarihi 1930. Farklı genelev
tanımlamaları var. Bunlardan biri, birkaç kişinin bir araya
gelip, sağlık kurallarına uyarak, reklam vermeyerek ya da dışarıya
taşmadan, apartmanın da üçte ikisinin iznini alarak çalışabilecekleri
yasal evler. Bunun için Ankara’da Ahlak amirleriyle konuştuğumuzda
“Böyle bir talep gelmedi,” dediler, bir de apartmanın
üçte ikisinin izin vermesi gerekiyor. O üçte ikisi galiba bir türlü bir
araya gelememiş ama mesela bizim tanıdığımız, trans kadınların
yaşadığı trans komünler var. Bütün apartman trans, hepsi de seks
işçiliği yapıyorlar ama yine böyle bir izin alamıyorlar. Göreceli
olarak komüncükler halinde yaşamak bizim için çok korunaklı,
hayati önem taşıyor.
Kriminal ruhta olan bir insan bile olsa oraya zaten o niyetle
gitmiyor çünkü biliyor ki orada otuz tane kız var. Bir diğeri, tek
başına fuhuş yapılan evler. Bu şekilde evde çalışabilmek için ise,
tek başına Ahlak’a gidiyorsun, “Ben tek başıma evimde seks işçiliği
yapacağım. Sağlık kurallarına uyacağım, eve on kişi almayacağım,
içki içmeyeceğim, reklam vermeyeceğim, cama kırmızı
ışıklar takmayacağım,” gibi şeyler söyleyerek yasal olarak çalışabiliyorsun
aslında ama bu iki genelev çeşidini de devletimiz bugüne
kadar hiç kullandırtmamış.
Bir de daha yaygın olan bildiğimiz genelevler var. Türkiye’de
yaklaşık elli iki hâlihazırda çalışan genelev ve 3100 civarı da kayıtlı
çalışan kadın var fakat devlet bunları yavaş yavaş kapatıyor.
Ya yanına camii inşaatı yapıyor, ya altında tarihi eser buluyor ama
bunlar olduğunda da genelevi başka bir yere taşımıyorlar, kapatıyorlar.
İstanbul, Ankara ve İzmir dışındaki şehirlerde seks işçiliği
yapan kadınlar kendi güvenlikleri için genelevde yaşamak zorundalar.
Küçük yerlerde “genel kadın” oldukları için dışarı çıkmaları
izne tabi. Ama bu hapishanede oldukları anlamına gelmiyor.
Sadece kadınlar dışarı çıkacakları zaman haber veriyorlar bunun
üzerine koruma veriliyor, dışarıdaki ihtiyaçlarını giderip tekrar
eve dönüyorlar. Dolayısıyla İstanbul, Ankara ve İzmir dışında yıkılan
genelevlerdeki kadınlar hem evsiz, hem işsiz kalıyorlar.
Eğer seks işçileri arasında refah hiyerarşisi ya da sosyoekonomik
bir hiyerarşi piramidi çizilecekse en tepedeki kitle genelevde
çalışanlar. Seks işçiliği politikası perspektifinden bakıldığında
hiçbir sorunları yok (kişisel sorunları tabii ki de vardır), kaç yıldır
cinayete rastlanmıyor, son yirmi yıldır sigortasız çalıştırmak yok,
nefret cinayetleri yok, HIV/AIDS’e rastlanmıyor, kadınlar öldürülmüyor.
Bu beş tane gerekçe benim için gayet tatminkâr çünkü bu
elli iki tane genel evde üç bin küsur kadın ve pembe kimliği almış
olan çok az sayıda trans kadın çalışıyor ama kayıt dışı, sokaklar-
da çalışan seks işçisi sayısı Türkiye’de yüz bin civarı olarak ifade
ediliyor. Bizim aldığımız duyumlara göre de bu yüz bin kadından
kırk bin tanesi genelevlere girmek için başvuruda bulunmuş ama
yeni hükümet izin vermiyor çünkü “Biz kadınları kendi elimizle
vesikalandırmayız!” diyor. Sanki kendi eliyle insanları seks işçisi
yapacakmış gibi bir halüsinasyon içindeler. Hâlbuki bu kadınlar
zaten hâlihazırda sokaklarda kayıt dışı fuhuş yapıyorlar ve ölmek
istemiyorlar tabii ki de. Psikopatlarla, kolluk güçleri ile uğraşmak
istemiyorlar. Genelevler tabii ki de bir kadın için kurtuluş yerleri
değil; annenize, kız kardeşinize tavsiye edebileceğiniz yerler değil
ama bir seks işçisi için hayati önem taşıyabilen yerler.
İki üç sene evvel bir 8 Mart’ta, EHP’li arkadaşlarla genelevlerle
ilgili bir eylem yaptık, “Biz sizi unutmadık,” diye genelevlerin
olduğu yerlere gidip karanfil attık. Sonra o eylem birden
“Kapatılsın buralar!” diyen bir seks işçisinin şovuna dönüştü.
Evlerdeki kadınlardan “Şevval hanım, ne yapıyorsunuz?” diye
soranlar oldu. Bizim oraya gitme amacımız genelevler kapatılsın
demek değildi. Eğer genelevler yıkıldığında seks işçiliği bitecekse
ilk balyozu ben vuracağım ama bu kadınları mağdur edip, daha
da yer altına, daha karanlık sokaklara, daha korunmasız alanlara
iteceksek ben de tepkimi gösterip, bunun yanlış olduğunu söylemeye
devam edeceğim.
Bedeli cezasından büyük!
Devlet 79 lira ceza kesiyor ve “Başka bir şey yapamıyoruz,” diyorlar.
Hapse atamıyorlar ama şöyle de bir yanılgıları var: Para cezası
keserek ya da copla transların, seks işçilerinin kafalarına vurarak
insanlar buharlaşmıyor. Bu uygulamalar bir sorun çözme yöntemi
değil, bir yıldırma bile değil. Bugün kafası acıdığı için evine
gidecek olan seks işçisi, yarın aç kaldığı için ya da kirasını ödeyemediği
için sokağa geri dönecek ve daha fazla para kazanmak için
daha fazla çalışacak. Fuhuşla mücadele bu işi yapanlarla mücadele
ederek olmuyor, ikisi çok farklı. Seks işçiliğini meydana getiren
sebepleri burada hep beraber tartışalım: Ekonomik kriz, kadın/
erkek eşitsizliği vs. bu liste uzayıp gider ama fuhuş yapanlarla
mücadele etmek bize bir şey kazandırmıyor. Bir de toplum sağlığı
açısından da önemli rolleri var çünkü onlar hepimizden çok seks
yapıyorlar. Onların sağlığı en az toplum sağlığı kadar da önemli.
Bu bilgi de kulağımızda bulunmalı.
Benim şöyle bir teorim var: Bence artık seks işçiliği miadını
dolduruyor. Artık o kadar çok rağbet gören bir meslek değil. Seks
işçileri de artık varlıklı insanlar değiller. Ben iyi zamanları gör-
230 231