10EP2Te

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Seks İşçiliği ve Feminizm
düm, tanıdım, kadınlar, teyzeler, ablalar maddi durumu şahane
insanlar vardı ama artık öyle değil. Artık internet var, en sosyopat,
en sosyal ilişkilerden mahrum kişi bile internet vasıtasıyla kendine
cinsel partner bulabiliyor, kadınla erkeğin arasındaki mesafe
eskisi kadar açık değil. Dolayısıyla insanlar artık seks için para
ödemek istemiyorlar. Gidin bakın, Bayram Sokak’ta trans kadınların
çalıştığı bir yer var; muhteşem güzeller, daha 19 yaşındalar ve
çok komik fiyatlara çalışıyorlar. Eskiden İstanbul’da bin tane transın
olduğu dönemleri hatırlıyorum. Sevgilileri arabalarını, evlerinin
anahtarlarını hediye ediyordu ama şimdi böyle şeyler yok.
Mesela atıyorum, günde bir müşteriyle otuz liraya anlaşıyorsan ya
paranın yarısını ya da on lirasını çalıştığın eve veriyorsun çünkü
kimse müşterisini kendi evine götürmek istemiyor. Bu insanlara
sen günde iki tane, üç tane 79 lira para cezası keserek, bu kadını
üç tane müşteri alıp, eve gitmek yerine on dört tane müşteri almaya
zorlamış oluyorsun.
Başka bir teorim daha var. Genelevde çalışanlar sigortalı çalışıyorlar,
düzenli olarak vergilerini veriyorlar. Bence devlet kayıt dışı
olarak adlandırdığı seks işçilerinden bu para cezaları aracılığıyla
gizli bir vergi topluyor. “Madem sen sokaktasın ve bir yere de gitmiyorsun,
ben de senden kesinti yaparım,” deyip, metazori bir şey
yapıyor ama seks işçilerinden metazori olarak parasını alanlara biz
ne diyoruz? Mevzu böyle.
***
Esen: Geçen seneki Amargi Feminizm Tartışmaları’nın 4 birincisine,
fuhuş üzerine çalışmaları olan Fransız feminist Marie Victoire
Louis gelmişti ve seks işçiliği mi yoksa fahişe mi denecek konusunda
bile anlaşamamıştık kendisi ile. Yapılan işin adı fuhuş ama
ona seks işçiliği demek...
Şevval: Prostitution (fahişelik) kullanılabiliyor.
Esen: Yapılan işin adı bu evet ama bu işi yapanlara seks işçisi dememizi
çok sorunsallaştırdı ve bunun diğer işler gibi emek harcanan
bir iş olamayacığını söyledi. Feministler arasında “Herhangi
bir işte çalışırken de, akademi de olsun ya da özel bir şirkette olsun
aklınızı ya da bedeninizi satıyorsunuz, seks işçiliği de aynı
şekilde bir iş,” diyenler de var, diğer işlerle bir tutulamayacağını
söyleyenler de var. Seks işçiliği meselesine herhangi bir iş olarak
bakabilir miyiz?
Şevval: Burada şöyle bir ikilem var. Bizim ne düşündüğümüzün,
4 Özdemir, Esen ve Bayraktar, Sevi, (Ed.), (2011), Amargi Feminizm Tartışmaları 2011,
Amargi Yayınları, İstanbul
neyi nasıl tartıştığımızın, hangi açıdan mevzuya baktığımızın ya
da bir feminist olarak hangi noktada durduğumuzun hiçbir önemi
yok. Bizim insan haklarına duyarlı olup, olmadığımızı sorgulamamız
lazım. Bu biraz vajinalarımızla ilgili nasıl romantik hayaller
kurduğumuzla da alakalı. Bunları bir kenara bırakıp, birilerine
çatal, bıçak muamelesi yapılıyor olunmasını anlayamamak da var.
Bir de bu insanların sırf politik ideolojilerimizi savunmak adına
halihazırda sömürülmelerine ve öldürülmelerine göz yumabilecek
miyiz? Bence tartışılması gereken asıl konu budur… Ben gerisini
teorisyenlere, feministlere, sosyalistlere bırakıyorum, isterlerse
günlerce, yıllarca tartışsınlar.
“Artık biz feministlerle, sosyalistlerle, LGBT örgütleriyle yürümek
istemiyoruz, onlarla tabii ki de dirsek teması halindeyiz,
birbirimizden güç alıyoruz ama biz kendi sözümüzü kendimiz
üreteceğiz,” diyen politik bir seks işçisi kitlesi var. Bu yüzden bence
artık bize susmak düşüyor. Ben de şu anda seks işçisi olmadığım
için bu işin öznelerine söz hakkı tanınması taraftarıyım.
Feminist politikanın geleceği için bir grup göbekli adam mı karar
veriyor? Hayır, feministlerin kendileri karar veriyorlar. Bunun
da özneleri seks işçileri, bırakalım bu konuda onlar konuşsunlar.
Acaba bu bir emek mi? Burada bir beden eforu var mı? Acaba kol
kasından vajina kasının ne kadar farkı var? Yoksa aradaki fark bizim
kafamızda mı?
Katılımcı (a): Türkiye’deki seks işçileri ne diyorlar peki?
Şevval: Haklarını talep ediyorlar. Ben bir arkadaşımın geneleve
başvuru sürecinin içinde bulundum. Berbat bir süreç, yıkıyor insanı.
İl Sağlık’a gidiyorsunuz, sizin ciğerlerinize bakıyorlar, bütün
organlarınızı kontrol ediyorlar, sonra valilikten dilekçe alıyorsunuz,
gittiğiniz her yerde aşağılanıyorsunuz. Sonra bir de bir türlü
bir araya gelemeyen beş kişilik Zührevi Hastalıklar ve Fuhuşla
Mücadele Komisyonu var, engizisyon komisyonu. Bu komisyonda
Cankurtaran Zührevi Hastalıklar Hastanesi’nin başhekimi,
ahlâk amiri, bir tane sosyal görevli, İl Sağlık’tan biri, bir de galiba
Valilik’ten bir yetkili geliyor. Bu insanlara neden seks işçisi
olduğunuzu ve neden seks işçiliği yapmak istediğinizi anlatmak
durumundasınız. Sizi caydırmaya çalışıyorlar, “Sana şu sosyal yardımdan
ayda üç yüz lira verelim sen genel kadın olma,” diyorlar,
sen de “Yok ben illâ genel kadın olacağım, genelevde çalışmak
istiyorum,” diyorsun. Sonra size “Biz şimdi karar vermeyeceğiz,
cevap göndereceğiz,” diyorlar ve on gün sonra bir cevap geliyor:
“İstanbul Karaköy Genelevi tarihi bir bölgede bulunmaktadır. Tek
girişi ve tek çıkışı bulunmaktadır, deprem olur veya yangın çıkarsa
bütün kadınları kurtaramayacağız, sayılarının artmasını istemi-
232 233