10EP2Te

Recommendations

Info

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Antimilitarizm ve Feminizm şöyle basit bir yanıt vermek istemiyorum: Ekonomi, savaş bunlar kadın cinayetlerindeki artışın sebebidir. Peki, siz bu soruyu tam olarak nasıl sordunuz? Merve: Biraz kendi deneyimimden de yola çıkarak konuşmak istiyorum. Ben vicdani retçiyim, geçen sene açıkladım vicdani reddimi. 2004 yılından beri kadınlar vicdani retlerini açıklıyorlar, bu süreçte diğer kadın vicdani retçi arkadaşlarla da neden vicdani retçi olduğumuza dair çok tartıştık. Bu konuşmalarda biz de militarizmi şu anda konuştuğumuz bağlamda konuşmuştuk. Militarizm sadece orduyla ilgili bir problem değil. Hayatımızın her alanında bunu yaşıyoruz. Okulda, ailede ve pek çok yerde militarizmin yansımaları var. Ama militarizmi bir de şöyle bir yerden ele almıştık: Bu topraklarda süren savaş aslında o kadar vahşi bir şekilde devam ediyor ki biz buna karşı sözümüzü söylemeden ilerleyemeyiz. Ama biz vicdani reddimizi sadece bu savaşa karşı yapmadık. Çünkü bu topraklarda süren savaşı reddediyoruz, ama biz aynı zamanda hayatlarımızın militarizm tarafından bu kadar baskılanmasına ve gasp edilmesine de itiraz ediyoruz. Cansu: Antimilitarist Ucube’de, antimilitarizm eşit değildir şiddet karşıtlığı meselesinin neden bir bölünmeye ya da sönümlenmeye yol açtığını biraz daha açabilir misiniz? Nilgün: Bunu konuşmama durumu vardı. Begüm: Bunu tabulaştırdık aslında. Elif: Ben buradaki vicdani ret, antimilitarizm ve şiddet karşıtlığı üzerinde dönen tartışmalara biraz aşinayım. Biraz girift bulduğum tartışmalar bunlar çünkü iki tarafı da haklı gördüğüm noktalar var. Ben de vicdani retçiyim. Vicdani reddimi açıklamamda yaşadığım bir olay çok belirleyici olmuştu: Bir gün ev sahibinin evindeydim, aynı apartmanda oturuyoruz. Bir komşusu gelmişti, ben o kadınla tanışmıyordum. Kadının iki tane oğlu var, bir oğlu asker diğeri de polis. Ev sahibinin de torunu olacaktı, kız istiyorlardı ancak erkek olduğu belli olmuştu. İki tane oğlu olan kadın komşunun tepkisi şöyle oldu: “Olsun ne güzel, memlekete bir asker daha geliyor.” Bu söz benim için çok belirleyici olmuştu. Ama vicdani reddimi açıklarken şunu da dedim: Tüm ezen kimliklerimden vazgeçiyorum ve militarizmin bana yüklediği kadınlık rollerini reddediyorum, dedim. Eğer benim kadın olmam demek bu ülkede veya dünyanın herhangi başka bir yerinde askerler yetiştirecek bir makine ya da fabrika olmam anlamına geliyorsa, “Sürekli asker doğurayım ve bu savaşı bir şekilde temin edeyim, gerektiğinde kendim gideyim, savaşayım, sırtımda mermi taşıyayım,” demem anlamına geliyorsa, kadın olmanın ya da Türk olmanın karşılığı asker olmaksa, beyaz olmanın karşılığı siyahlardan daha üstün olduğum ve onları sömürebileceğimse, (hatta daha banal bir ırkçılık üzerinden) onlardan daha zeki ve medeni olduğum anlamına geliyorsa ben bunlardan vazgeçiyorum, dedim. Geçen haftaki Anarko-feminizm 14 tartışmasında da konuştuğumuz gibi ben de pür bir şiddet karşıtlığından yana değilim. Kendimi kesinlikle antimilitarist olarak değerlendiriyorum ama militarizmi askerileşme olarak görüyorum. Dolayısıyla mesela Avrupa’da olan bazı anti-hiyerarşik, illegal, şiddeti bir yöntem olarak kullanan feminist örgütleri militarist olarak görmüyorum. Mesela, ismini maalesef hatırlayamıyorum… Begüm: Rota Zora mı? Elif: Evet, o. Bu örgütlenmeyi militarist olarak görmüyorum ve maalesef şiddetin bir yöntem olarak kullanılabileceğini düşünüyorum. Ayşe Gül: Bu bahsettiğin gruplar ne tür bir şiddet kullanıyor? Elif: Mesela, erotik shopları bombalıyorlar. Ayşe Gül: İnsan öldürmüyorlar yani. Güneş: Kürtaj karşıtı grupların, önünde dua ettikleri fotoğrafları bombalıyorlar örneğin. Ayşe Gül: Ama mekanlara yönelik bombalama eylemleriyle, insanlara yönelik bombalama eylemleri farklıdır. Şiddet karşıtlarının çoğu zaten canlılara yönelik şiddet uygulanmamasına vurgu yapıyorlar. Elif: Begüm’ün bahsettiği grup, tecavüzcü erkekleri cezalandırıyor mesela. Güneş: Almanya’da göçmenlerin oluşturduğu öyle bir grup var. Aralarında yoğunluklu olarak Türkiyeliler ve Kürtler var. Erkekleri cezalandırıyorlar. Ayşe Gül: Ne yapıyorlar? Dövüyorlar mı? Güneş: Dövüyorlar evet. (Kahkahalar) Elif: İspanya İç Savaşı’ndaki anarşist örgütlenme gibi antimilitarist bir milis örgütlenmesi olabileceğini düşünüyorum. Fakat ne yazık ki içinde yaşadığımız bu egemenlik alanında kullandığımız araçlar da egemenlerin araçları. Doğduğum andan itibaren militarist şiddeti uygulamam gerektiği öğretiliyor. Ama bir kadın vicdani retçi olarak askerlik ya da üzerime bindirilmiş olan kimlikler kesinlikle benim sahip olmak istemediğim kimlikler. Çiğdem: Aslında çok heyecanlıyım çünkü bu tip panellerde yanlış bir şey söyleyeceğim ve herkes onu çekip alacak, büyük bir sorun olacak diye çok korkuyorum. O yüzden hassasiyetle konuş- 14 Bkz: Bu kitap içindeki Göksun Yazıcı, “Anarko-Feminizm’in Politik Potansiyelleri” sunumu 172 173
İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Antimilitarizm ve Feminizm maya çalışacağım. Her şeyin ne yazık ki bir tanımı var ama hayat o tanıma bağlı şekilde işlemiyor, sürekli değişiyor, kendini yeniliyor ve dönüştürüyor. Tıpkı vicdani ret tanımında olduğu gibi. Vicdani reddin benim bildiğim bir tanımı var: Politik, ahlaki ve vicdani nedenlerle zorunlu askerliğin reddedilmesi. Ben de bu mücadele alanını her zaman bu tanım üzerinden kurdum ve gördüm ki askerlik yapmak zorunda olan erkekler vicdani retlerini bu şekilde açıklıyorlar. Bu tanım çerçevesinde oluşan mücadele alanlarında da tanımlanan belli konumlar olmuş. Mesela “Bir vicdani retçi illa antimilitarist olmak zorunda mıdır? Bir vicdani retçi şiddet karşıtı olmak zorunda mıdır?” gibi sorularla karşılaşıyoruz. Bu soruların açtığı tartışmalar somut bir tanım çerçevesinde ama çok muallak olduğu için daha çok tartışacağız gibi görünüyor. Tıpkı kadın vicdani retçilerin konumunun ne olduğu gibi, çünkü eğer bu tanımdan yola çıkarsak askerlik yapmak zorunda olmayan kadın vicdani retçiler neyi reddediyor? Bildiğiniz gibi son süreçteki vicdani retçiler sadece antimilitaristler değil. Aralarında sosyalist, Müslüman, Kürt vicdani retçiler de var. Hepsinden de “Vicdani retçi olur mu olmaz mı?” diye tartışıldı. Tartışılır, ama benim bu tartışmalarda eksiklik olarak gördüğüm bir yan var: Hepimiz zorunlu askerliği reddediyoruz ve bu noktada tüm yapılan tartışmaların dışında bunun üzerinden ortaklaşabilirdik ancak görebildiğim kadarı ile ortaklaşma noktasında belli sıkıntılar yaşanıyor. Ben henüz vicdani reddimi açıklamadım. Ama açıklayan kadın arkadaşlarla konuştuğumda, vicdani retçi olmaları konusunda her birinin farklı görüşleri var. Doğduğu andan itibaren militarizme maruz bırakılarak erkekleştirilen dolayısıyla askerleştirilmek istenen kadınların vicdani retçi olmaları çok anlaşılır. Ancak kadınların kendilerine dayatılan bu rolleri reddetmek için vicdani reddi eylem biçimi olarak kullanmaları da başka bir tartışma konusuna dönüşüyor. Aslında bu tartışmaların, vicdani ret kavramının bir tanımının olması ama bu tanım etrafında hep farklı farklı durumların oluşması ve herkesin de “Bu budur, doğrusu budur ve böyle olması gerekir,” demesinden kaynaklandığını düşünüyorum. Büşra: Vicdani ret açıklamanın Türkiye topraklarında çok önemli olduğunu düşünüyorum çünkü bu, devletin otoritesine karşı “Buna karşı çıkıyorum!” demektir. “Herkes farklı sebeplerle vicdani reddini açıklıyor,” diyoruz ya, Müslümanlar laik orduda bulunmak istemedikleri için, sosyalistler kapitalizmin uzantılarında olmak istemedikleri için açıklıyor vs. “Bunların her biri vicdani ret olur mu? Bu antimilitarizm olur mu?” diye sürekli tartışılma- sının buyurgan bir tavır olduğunu düşünüyorum, çünkü bu tartışma ile o insanların öznelliğini yok ediyoruz. Vicdani reddin başka kesimler tarafından sahiplenilmesini sorun ediyoruz ama bir yandan da antimilitarist tavrın yaygınlaşmamasından şikayet ediyoruz. Şiddet meselesine gelince, şiddet bizim aktif/pasif diye ayırabileceğimiz, sadece vurdu, kırdı şeklinde olan bir şey değil. Mesela benim annemle, babamla yaptıkları bir şeyden dolayı konuşmamam da bir şiddet bana göre. O yüzden insanın doğası falan demek istemiyorum ama şiddetin insana çok içkin olduğunu düşünüyorum. Kürdistan’da ya da Filistin’de devam eden savaş üzerinden düşünürsek, üstümüze bombalar yağarken “Ben şiddet karşıtıyım, şu tanka taş atmayayım,” diye düşünemezmişiz gibi geliyor. O yüzden de her türlü şiddete karşı olmak doğrudan bir tavır değil de biraz konformistçe vardığımız bir sonuç gibi geliyor bana ve bunun politikasını yapmayı da sağlıklı görmüyorum. Bu yüzden şiddet karşıtlığının bir boş gösteren, altı çok fazla oyulan, her yerde kullanılan ve bütün mücadelenin üstünü örten bir yaklaşım olduğunu konuşulabiliriz, diye düşünüyorum. Ayşe Gül: Bence herkesin katkısı çok muhteşemdi. Çok farklı deneyimlerden, çok önemli sorular soruluyor fakat hiçbirimiz militarizmden ne anladığımızı çok açmadık. “Militarizm eşittir şudur,” demek için değil ama “Militarizmi konuşurken bunları dikkate almalıyız,” diye yazıda listelediğim birtakım özellikler var, onların üstünden geçmek istiyorum. Begüm’ün de dediği gibi kavramların kendi tarihi var, deneyimleniyorlar, değişiyorlar, dönüşüyorlar. Şimdi tam da tartışmanın göbeğinde militarizm ve antimilitarizm kavramlarının deneyimlenmesi söz konusu ama birtakım değerler, örgütlenme biçimleri ve eylemlerin adını koymak istiyorum ki çoğu konuşmalarda da geçti zaten. Birincisi militarizmde itaat kültürü çok merkezidir. Yani askeri, militarist değerlerin hayatın geri kalanına yayılmasından, dolayısıyla hayatın askerileşmesinden bahsettiğimiz zaman itaat kültürü çok merkezi bir yerde duruyor. Bunun yanı sıra sayabileceğimiz diğer bazı özellikleri: Emir komuta ilişkisine dayalı hiyerarşik örgütlenme, kaba kuvvete dayalı güç anlayışının belirleyici olması, şiddetin bir araç olarak meşru kabul edilmesi (burada yine kaba şiddetten bahsediyorum), hatta yüceltilmesi, ölmek ve öldürmek üzerinden kahramanlığın yüceltilmesi, şehitlik ve gazilik gibi unvanlar üzerinden bir kutsallaştırma ve ayrıştırma olması ve tam da Nilgün’ün altını çizdiği gibi davranış, kıyafet, inanç, kimlik ve cinsel yönelim bazında tektipleştirme, şiddet ve itaatle 174 175
Page 2 and 3:
İstanbul - Amargi Feminizm Tartı
Page 4 and 5:
İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 6 and 7:
Page 8 and 9:
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Kürt Kadın Hareketi ve Feminizm
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39: İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 44 and 45: Dindar Kadınlar ve Feminizm “Her
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Feminist Örgütlenme “Ben eksiğ
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Farklılıklarımızla Yanyana (mı
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 192 and 193:
Page 194 and 195:
Page 196 and 197:
Page 198 and 199:
Page 200 and 201:
Page 202 and 203:
Page 204 and 205:
Page 206 and 207:
Page 208 and 209:
Anayasa Tartışmaları “Bir kad
Page 210 and 211:
Page 212 and 213:
Page 214 and 215:
Page 216 and 217:
Page 218 and 219:
Page 220 and 221:
Page 222 and 223:
Page 224 and 225:
Page 226 and 227:
Pornografi ve Feminizm “Pornograf
Page 228 and 229:
Page 230 and 231:
Page 232 and 233:
Page 234 and 235:
Page 236 and 237:
Page 238 and 239:
Diziler nasıl yapılıyor/yazılı
Page 240 and 241:
Page 242 and 243:
Page 244 and 245:
Page 246 and 247:
Page 248 and 249:
Page 250 and 251:
Page 252 and 253:
Page 254 and 255:
Page 256 and 257:
Page 258 and 259:
Page 260 and 261:
Page 262 and 263:
Page 264 and 265:
Page 266 and 267:
Page 268 and 269:
show all

10EP2Te

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?