10EP2Te

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Feminist Örgütlenme
mofobisini ve transfobisini tartışıyor ama problem şu ki; heteroseksüel
kadınlar olarak bu konularda önce kendimiz ikna olup,
sonra bu taleplerle gelen kadınlara alanımızı açacakmış gibi tartışıyoruz.
“Biz kimiz” ve “kimin alanı” soruları ortada duruyor. Oysa
kendi transfobim konusunda ikna olmayı beklemeden Esmeray’ın
talepleriyle birlikte olmam gerekir. Günün birinde bunun değişeceğine
inanıyorum.
Esmeray: Ömrümüz yeter inşallah.
Nilgün: Peki, ben bu doğru yolu bulana kadar mesela Esmeray
ne yapacak? Kendi talepleriyle gelmeyecek mi? Onun talepleri
kimin talebi? Birlikte olamayacak mıyız? LGBT’lerin sorunları feminizmin
temel sorunlarından biri değil mi? Şu sorunun cevabını
vermemiz lazım bence, “Mesela feminist mail grubundaki son
tartışmayı düşününce de LBT kadınlar alana girebilmek için benim
ikna olmamı mı bekleyecek?” Bence bu sorunun cevabı başka
bir yığın konudaki misal milliyetçilik konusunda, birbirimize
beyanlarımız karşısında ne yapacağımıza ya da feminist olmayan
kadınlarla ilişkimize dair sorulara ve cevaplara yol açabilir. Çünkü
bir sorunun cevabını ararken farklılıklarımızın feminist hareket
içinde kendini var etmesi, değişmesi, güçlenmesi ya da erimesine
dair soruları da soracağız ve yanıtlarını da daha kolay bulacağız.
Benzer bir sorunu Bağımsız Kadın İnisiyatifi’nde Kürt kadınlarla
yaşamıştık. Gruptaki Kürt feministler bizimle çok uğraştılar
çünkü dilimizle, reflekslerimizle ve benzeri bir yığın şeyimizle
Türk’tük. Türk olmasak da öyleydi, çünkü egemen kültür bu.
Gruptaki Jujin ve Jiyan’dan olan kadınlar feminist oldukları için
Kürt hareketinden eleştiri alıyorlardı. Nerden baksak çok zor bir
hayatları vardı. Grupta Kürt kadın kimliği politikalarının gündeme
gelmemesini eleştiren Kürt kadınlarını her türlü sorunlu politika
ve alışkanlığımızla çok yorduk. Ve sonunda Kürt feministler
gruptan eleştirilerinin yanı sıra Kürt feminist örgütlenmesinin
bağımsız yapılması gerektiğini söyleyerek ayrıldılar. Kalanların
bir kısmı Kürt kadınların olmadığı bir grubun artık çok zayıf,
gereksiz olduğunu söyledi. Hatta GEK yazılı bir metinle ayrıldı
gruptan. Ben ve başka birkaç kadın Kürt kadınların gerekçelerine
katılıyorduk ve ayrılma isteğini destekliyorduk. Çünkü insanın
kendine feminist diyen başka bir kadına, bir feminist olarak ne
hissettiğini, ne yaşadığını günlerce ya da yıllarca anlatması oldukça
yorucu bir şeydi.
Grup bir süre daha varlığını devam ettirdi ama sonra dağıldı.
Ben yılın altı ayı çalışmak için İstanbul’dan ayrıldığımdan eksik ya
da yanlış hatırladığım çok şey olabilir. Söylediklerimdeki bu eksik
ve yanlışların düzeltilmesi ne kadar iyi olur.
Birbirimizle çok sert tartışmalar da yaşadık. Bazen ağlayarak,
bazen içerek sorunlarımızı çözmenin yolunu aradık. Bulduk mu?
Sanmıyorum ama buna çok zaman ayırdık.
Sürekliliği önüne koymuş bir grupta aidiyetin benzerler arasında
değil, gruptaki herkese karşı duyulmasının esas sayıldığı bu
BKİ benim için hâlâ çok önem taşıyor.
Bir şey daha eklemek istiyorum, bugün olduğu gibi o zaman
da kendi bedenlerimizden bahsetmiyorduk. Sokağa çıktığımızda,
söz hep başka kadınların yaşadığı şiddet üzerineydi. Bugün
de bunun birazcık böyle olduğunu düşünüyorum. Ay çok uzun
oldu değil mi arkadaşlar? Ama yıllardan sonra bu konuda ilk kez
konuşuyorum. Özlemişim. (Gülüşmeler)
Esmeray: Ben biraz geç kaldım, kusura bakmayın ama çok mu
geç kaldım? Banu biraz önce disiplinden bahsetti, benim hayatımda
yok öyle bir şey. Ama iç disiplin iyi bir şeydir, o olmalı.
(Kahkahalar)
Ben kendimi ifade ederken deneyimim üzerinden anlatıyorum
her şeyi (tiyatromu da öyle yaparım). Bugün de biraz öyle
yapacağım.
Ben de ilk feminist harekete girdiğim zamanlar Bağımsız
Kadın İnisiyatifi’nin toplantılarına gidiyordum ve benim ilk feminist
arkadaşım da Nilgün’dü. Şunu hiç unutmuyorum, aklımda
çok yer etmiş: Bir toplantı vardı Şiirci’de, herkes kendini tek
tek tanıtıyor. İlk dönem feministlerin hepsi vardı. Ben belli etmiyordum
ama saygı gösteriyordum ilk feministler, büyükler diye.
Herkes kendi deneyimini, neden feminist olduğunu ve neden burada
olduğunu anlatıyor, sıra bana geliyor ben geçiyorum. Çünkü
öyle şeyler anlatıyorlar ki, mesela kadının biri “Benim için zar bekaretti,”
diyor. Sıra bana geliyor, benim zarım yok ki ne anlatacağım?
Sonra bir başkası evliliğinden bahsediyor, evlenmiş, nikah
kıymış, kocasından gördüklerini anlatıyor, bana sıra geliyor, o da
yok, anam ben ne anlatayım? Anlatabildim mi? O gün susmuştum,
Nilgün beni çok zorlamıştı ama konuşamamıştım çünkü
daha çok yeniydik ve sonradan bu çok gelişemedi. Benim o farklılığım
orada fark edilmemişti, fark edilseydi belki daha değişik
konuşulurdu, ben de açılırdım. Son tartışmalarda da gördüğümüz
gibi bu eksiklik halen devam ediyor maalesef.
Ben kurtuluş arayışındaydım, Demet’le tanıştım ve ilk politik
grubum ÖDP oldu. ÖDP’de erkekler çok fazla suratımıza da bakmıyordu
ilk zamanlar. İçeri giremiyorduk ve bazen dua ediyordum
“İnşallah Nilgün içeridedir,” diye. Adını da ezberlemiştim, Nilgün
abla diyordum, bana çok kızıyordu. “Abla deme daha eşit olur canım,”
diyordu. (Gülüyor) Nilgün olunca rahatlıyordum, ilçe baş-
310 311