Zbornik Mednarodnega literarnega srečanja Vilenica 2004 - Ljudmila

Krzysztof Varga
lody miętowe przywodziły na myśl podobny specyfik z lat dojrzewania.
Natomiast lody mocca są rzeczywiście jak mrożona kawa z mlekiem –
lekkie i gorzkawe zarazem, zaś kokosowe, najeżone białymi wiórkami, rozgryzało
się, nasłuchując, czy odgłos ich miażdżenia przypomni rozgniatanie
nadepniętego chrząszcza, którego lekki pancerzyk w zetknięciu z
podeszwą staje się tak żałośnie nieprzydatny. W kolejnej lodziarni, stałym
punkcie mojego codziennego szlaku, niestrudzenie wgłębiałem się w
wyraźny smak lodów czekoladowych, kawowych, bakaliowych, a z uporem
myliłem, ku swojemu zawstydzeniu, jagodowe z porzeczkowymi, obojętnie
wybierając pomiędzy malinowymi a wiśniowymi, bo ich smak właściwie
niczym się nie różnił, tak jak niczym nie różniły się moje dni, następujące
po sobie w odwiecznym przekleństwie powtórzeń.
417