Nr 608, styczeń 2006 - Znak

DOROTA RUDNICKA-KASSEMKościół katolicki zdaje sobie sprawę z tego, że kult oddawany jedynemu,żywemu, istniejącemu, miłosiernemu i wszechmogącemu Stwórcy nieba i ziemijest wspólny dla niego i dla islamu (...), że wśród różnych łączących go z islamemelementów znajduje się cześć oddawana Jezusowi Chrystusowi i Jego NiepokalanejMatce. (...) Modlitwa, jałmużna i post są wysoko cenione w obu naszychtradycjach (...). Nasz stosunek wzajemnego szacunku i pragnienie autentycznejsłużby ludzkości pobudzają nas do wspólnego angażowania sięw popieranie pokoju, sprawiedliwości społecznej, wartości moralnychi wszystkich prawdziwych wolności człowieka 3 .Podkreślając elementy łączące obie religie, Jan Paweł II nie zapominało istotnych różnicach teologicznych i antropologicznych.Mówił o nich otwarcie. Uważał jednak, że różnice te nie stanowiąprzeszkody w rozwoju szczerego dialogu pomiędzy wyznawcami obureligii. Tak przedstawił tę kwestię, przemawiając do młodzieży muzułmańskiejw Casablance, 19 sierpnia 1985 roku:Uczciwość wymaga, byśmy uznali i uszanowali to, co nas różni. Najbardziejistotną różnicą jest, oczywiście, sposób, w jaki patrzymy na osobę i dzieło Jezusaz Nazaretu. Wiecie, iż my, chrześcijanie wierzymy, że Jezus wprowadza nasw wewnętrzne poznanie tajemnicy Boga i w synowską wspólnotę Jego darów,tak że uznajemy w Nim i głosimy Pana i Zbawcę. To są ważne różnice, któremożemy przyjąć z pokorą i szacunkiem, w duchu wzajemnej tolerancji 4 .Dialog z wyznawcami islamu oznaczał dla Jana Pawła II pozytywnerelacje w sferze publicznej i prywatnej, obejmował płaszczyznęnaukową i polityczną. Najważniejsze było jednak wzajemne poznaniei dialog życia. Zwracając się do ludności muzułmańskiejw Kadunie, 15 lutego 1982 roku, papież powiedział:Możemy zacząć od dialogu, aby poznać siebie lepiej, zarówno na płaszczyźnienaukowej, jak i w stosunkach osobistych, w rodzinie, w miejscu pracy i rozrywki.Możemy pogłębiać uczciwość w życiu prywatnym i publicznym, rozwijaćwiększą odwagę i mądrość w polityce, eliminować polityczne antagonizmyi przyczyniać się do zniesienia dyskryminacji z powodu rasy, koloru skóry, pochodzeniaetnicznego, religii czy płci. Możemy wspólnie szerzyć zasadę wolno-3Przemówienie Jana Pawła II do przywódców muzułmańskich (Nairobi, 7 maja 1980),tamże, s. 78-79.4Przemówienie Jana Pawła II podczas spotkania z młodzieżą muzułmańską (Casablanca,19 sierpnia 1985), tamże, s. 133.92