Nr 608, styczeń 2006 - Znak

DIAGNOZYkościelną za paktowanie z samym diabłem, komunistami w Warszawie.Istotnie, następca Hlonda, kardynał Wyszyński, zawarł 14 kwietnia1950 roku porozumienie z władzami PRL. Zagwarantował w tensposób Kościołowi minimalny zakres swobody w państwie komunistycznym.Ale zobowiązał się jednocześnie do uzyskania od papieżazgody na erygowanie ordynariatów biskupich na ziemiach zachodnich.Za ten sznurek wiarołomne władze pociągały niezwykle często,wypominając prymasowi niedotrzymanie kluczowego punktuporozumienia. Grając tą kartą i wzmagając nagonkę na Kościół, zaaresztowaływ końcu Wyszyńskiego, gdyż – jak brzmiał oficjalnykomunikat – „Wyszyński nie uregulował statusu administracji kościelnejna ziemiach zachodnich i ponosi odpowiedzialność za okazaniepomocy zachodnioniemieckim Krzyżakom”.Zwolniony z aresztu w okresie odwilży październikowej prymaspoprosił katolickiego kanclerza RFN, by podjął on decyzję o symbolicznymodszkodowaniu dla polskich ofiar obozów koncentracyjnych.Kanclerz z kamienną twarzą milczał. Skonfundowany tym episkopatpolski zaczął postrzegać chrześcijański rząd Adenauera jako groźnegoprzeciwnika.Dogrywka między niemieckim kanclerzem a polskim kardynałemodbyła się dwa lata później. Kiedy na wiecu wyborczym w DüsseldorfieAdenauer roztoczył przed wypędzonymi z Prus Wschodnich wizjęodzyskania ziem nad Odrą i Nysą, odpowiedział mu nieprzypadkowoz Malborka prymas:Dochodzi do was echo pogróżek, które wrogi człowiek z dalekiego zachoduciska pod adresem naszej ojczystej ziemi. (...) Spójrzcie na te wysokie zamki,gdzie się ongiś zagnieździła pycha, ufna w żelazo i stal. Gdzie się podziali ci,którzy z wysokości tych zamków rządzili przemocą i nienawiścią?Rany rozjątrzyły się jeszcze bardziej, kiedy podczas obchodów20-lecia organizacji kościelnej na ziemiach zachodnich polski kardynałzdezawuował 600-letnią niemiecką przeszłość Dolnego Śląska:„Spójrzcie dookoła siebie!” – mówił 31 sierpnia 1965 roku we Wrocławiu.–„Doczesne pozostałości przemawiają do nas w języku ojczystym.My wiemy to na pewno, to nie są dobra niemieckie. To jestpolska dusza!”.7