Nr 608, styczeń 2006 - Znak

38DYSKUSJANieszczęście polega chyba na tym, że my, głosząc ludziom prawdęo potrzebie nawrócenia, sami – jako Kościół, jako wspólnota! –Oto inna twarz tegoKościoła: gotowośćdo słuchanianastępcy Piotra.nie potrafimy pokazać, że umiemy się zmierzyćz prawdą o własnym grzechu. To jest na przykładkwestia milczenia Kościoła w kontekścielustracji. Mamy z tym ogromny problem. Powtarzam:pojedynczo jesteśmy gotowi okazaćskruchę. Ale czy jesteśmy zdolni do pokuty jako Kościół?I ostatnie spostrzeżenie – nijak się mające do tego, co mówiłemwcześniej. Pamiętam spotkanie zorganizowane przez „Znak” przedpielgrzymką Jana Pawła II do Polski w roku 1997. Obecni zgłaszalirozmaite oczekiwania i postulaty (także wobec Ojca Świętego) – i nato wstał jeden z księży-współorganizatorów tej pielgrzymki i powiedział,że my powinniśmy zrobić wszystko, żeby po prostu dobrzeprzygotować tę pielgrzymkę, a następnie słuchać, co on, Papież, manam do powiedzenia. Oto inna twarz tego Kościoła, o którym mówisię czasem, że nie ma własnych pomysłów: gotowość do słuchanianastępcy Piotra.Krótko: jaki Kościół pozostawił po sobie Jan Paweł II? Co jest największymwyzwaniem dla jego następcy, a może raczej następców (boto są wyzwania, które będą zapewne rozłożone na lata)? Które dziedzinyżycia Kościoła trzeba dziś koniecznie wesprzeć, dowartościować?A może są takie, od których lepiej odejść?HALINA BORTNOWSKA: Każdy papież w chwili swojej śmiercipozostawia Kościół w drodze. Pielgrzymka ciągnie się dalej. Myślę,że ona musi jeszcze przejść spory szmat trasy, by dojrzeć do oceny,gdzie, w jakim punkcie była, gdy na chwilę jakby się zatrzymała wokółumierającego Pasterza. Jeszcze mało pracy analitycznej można byłowykonać, mało też wiemy i wciąż jesteśmy jakby w tym punkcie,w którym wtedy byliśmy. Trzeba stać się innym, by zobaczyć, jakimsię było…A wyzwania? Szybko zmieniający się świat. Globalizacja, ale i pęknięcia.Dylematy moralne związane z terroryzmem, z bronieniem sięprzed nim i ucieczką od wolności. Na innej płaszczyźnie: fundamen-