Nr 608, styczeń 2006 - Znak

TEMAT MIESIĄCADEFINICJEJanusz PoniewierskiPo PapieżuMusimy – jako Kościół – zacząć żyć bez niego.Albo raczej z nim, lecz inaczej: w tajemnicy„obcowania świętych”.Realną możliwość utraty JanaPawła II Kościół w Polsce najmocniejchyba uświadomił sobie w czerwcu1999 roku, w czasie wizyty Papieżaw Krakowie (mam tu na myśli nagłąchorobę Ojca Świętego i wielkie zgromadzenialiturgiczne odprawione„bez NIEGO” – na krakowskich Błoniachi w Gliwicach). To po tym doświadczeniuks. Tomasz Węcławskinapisał głośny tekst Siedem słów, opublikowanyw „Tygodniku Powszechnym”(nr 50, 12 XII 1999) a poświęconypotrzebie przemyślenia sytuacji,w której znajdzie się Kościół w Polsce„po papieżu” Janie Pawle II.„O rzeczach dla naszego byciaKościołem fundamentalnych – pisałwówczas ks. Węcławski – mówiw zasadzie tylko sam Papież (...).[On] mówi i robi za nas to, co właściwienależy do nas tu na miejscui na co dzień (...). Co będzie, kiedyten czas minie?”Ten czas właśnie minął. I musimy– jako Kościół – zacząć żyć bezniego. Albo raczej z nim, lecz inaczej:w tajemnicy „obcowania świętych”.(I nie chodzi tu wcale o budowaniekościołów ku czci... Chodzi o miłość,która jest silniejsza od śmierci. I o realnąobecność świętych w naszymżyciu. Jak tuż po zakończeniu konklawemówił o Janie Pawle II nowypapież Benedykt XVI: „Wydaje misię, że trzyma mnie mocno za rękę,że widzę jego uśmiechnięte oczyi słyszę jego słowa skierowane w tymmomencie szczególnie do mnie: »Nielękaj się«”). Ale jak „po Papieżu” byćKościołem w Polsce? Jak dalej żyć,nie przedłużając w sztuczny sposób15