Nr 608, styczeń 2006 - Znak

102MAREK KITAuzyskała masowe poparcie katolików, stając się znaczącą siłą w parlamencie.Roncalli podzielał radość współwyznawców z powodumożliwości wpływania na życie publiczne, lecz reagował dezaprobatąna przejawy niedojrzałego triumfalizmu. Nie podobała mu sięwojownicza postawa studentów szkoły jezuickiej w Bergamo, w którychdostrzegał więcej z „ducha Eliasza” niż z Najświętszego SercaJezusa. Sam oddawał się w tym czasie z zapałem pracy wychowawczejjako przełożony miejscowego katolickiego domu akademickiego.Nowy biskup, Luigi Marella, mianował go ojcem duchownymdiecezjalnego seminarium.We wrześniu 1920 roku wystąpienie księdza Roncallego podczasKrajowego Kongresu Eucharystycznego, odbywającego się podhasłem: „Eucharystia i Najświętsza Maria Panna”, spotkało się z entuzjastycznymprzyjęciem zgromadzonych. Aplauz wywołała nakreślonaprzez mówcę wizja wkładu Kościoła w odbudowę społeczeństwawłoskiego. Nawiązując do opowieści o świętym Jacku Odrowążu– który uciekając przed Tatarami do bezpiecznego Krakowa,niósł Najświętszy Sakrament, a zbyt ciężką statuę Matki Bożej powierzyłtowarzyszącym mu wiernym – don Angelo wskazywał nawspólną misję prezbiterów i świeckich oraz zapowiadał, że „Bógodnowi swe cuda”. Popularność, jaką zdobył dzięki temu przemówieniu,zaowocowała propozycją pracy w Kongregacji RozkrzewianiaWiary. Przyjął ją z oporami – zachęty ze strony przyjaciół przeważyłyszalę. Kilka miesięcy później został mianowany „prałatemJego Świątobliwości”. W roku 1921 zmarł kolejny ważny dla Roncallegoczłowiek – kardynał Ferrari z Mediolanu. Ksiądz Angelowspominał go jako tego, który „wolał raczej afirmować niż odrzucać,raczej działać niż krytykować”.Na początku następnego roku śmierć zabrała Benedykta XV.Nowym papieżem został Achille Ratti, który przyjął imię Piusa XI.W polityce włoskiej do władzy doszedł Mussolini. Jego koniunkturalnepojednawcze gesty pod adresem instytucji kościelnych zrobiłydobre wrażenie na Kurii Rzymskiej i Watykan przestał popierać konkurencyjnąwobec faszystów Partię Ludową. Zdecydowano, że jedynąformą chrześcijańskiej obecności w sferze publicznej będziedziałalność apolitycznej Akcji Katolickiej. Roncalli odczuwał sprze-