Nr 608, styczeń 2006 - Znak

106MAREK KITAstawnych denuncjacjach lub też nie uwzględniały całokształtu postawoskarżonych i towarzyszących im uwarunkowań. Roncalli spokojniewyjaśniał przedstawicielowi rządu, że nie można oczekiwaćod nuncjusza, iż stanie się „Torquemadą dla biskupów francuskich”.Inną sprawą, która bulwersowała z kolei środowiska konserwatywne,był eksperyment „księży-robotników”, zainicjowany i popieranyprzez kardynała Suharda. Do nuncjusza oraz do Świętego Oficjumkierowano donosy, w których deprecjonowano metody duszpasterskietych misjonarzy nowego typu. W Rzymie ich zdecydowanymprzeciwnikiem był kardynał Ottaviani. Arcybiskup Roncalli rozumiałzarówno troskę o sakralny charakter posługi kapłańskiej, jaki heroiczny zapał pracujących w fabrykach księży oraz koniecznośćdocierania z czytelnym przesłaniem Ewangelii do oddalonych odKościoła środowisk robotniczych. Jednak w sporach między wspomnianymkardynałem Suhardem a Rzymem prezentował lojalnie stanowiskopapieskie. Natomiast wobec represji spadających na teologówz Fourvière i Le Saulchoir po ogłoszeniu encykliki Humani generiszachował milczenie.W listopadzie roku 1952 Roncalli otrzymał poufne pismo odwatykańskiego kolegi, Giovanniego Battisty Montiniego, zapytującegow imieniu Piusa XII, czy byłby gotów objąć stolicę biskupią pobliskim śmierci patriarsze Wenecji Carlu Agostinim. Roncalli odpowiedział,że życzy Agostiniemu długich lat, ale gdyby przyszło mu gozastąpić, chciałby podobnie jak św. Marek zasłużyć na miano „uczniai tłumacza Piotra”. Dwa tygodnie później Montini przysłał telegramz informacją o papieskiej decyzji uhonorowania Roncallego kapeluszemkardynalskim. Konsystorz odbył się w styczniu następnego roku.Jednym z nowo mianowanych kardynałów, którzy nie mogli się nanim stawić, był arcybiskup Stefan Wyszyński.15 marca 1953 roku kardynał Roncalli obejmował swą nowądiecezję, płynąc motorówką po Canale Grande w otoczeniu procesjina łodziach. Stał się pasterzem miasta, które kochał za jego tradycjęi związki z Bizancjum. Zarazem odczuwał boleśnie kontrast międzyhistorycznym splendorem i aktualnym upadkiem. Leżała mu na sercutrudna sytuacja ekonomiczna wielu rodzin. Usiłował jej jakoś zaradzić.Wspierał lokalne inicjatywy w dziedzinie kultury i starał się