Nr 608, styczeń 2006 - Znak

TEMATY I REFLEKSJERUBRYKA POD RÓŻĄMałgorzata ŁukasiewiczWymownei niejednoznaczneU Andersena dydaktyczna intencja traci ostrośći gubi się w gąszczu bezinteresownie obudzonychdo życia szczegółów. Niezwykłe rzeczy dzieją sięw powszedniej scenerii, na wiejskim podwórku,na miejskiej ulicy z rynsztokiem, w kuchni,w biedermeierowskim salonie.W życiu człowieka jest taki moment, kiedy człowiek dowiadujesię, że bajka i baśń to nie to samo. Że bajki to Ezop, La Fontaine,Krasicki i Mickiewicz, a bracia Grimm, Andersen, Tysiąc i jedna noci Baśnie różnych narodów to baśnie. Bajka to dowcip i morał, baśń tomit, legenda i fantazja. Przedtem różnice nie rzucały się tak bardzow oczy. Wszystko działo się gdzieś daleko, były różne cudeńka, zwierzętagadały, bohaterowie mieli ciężkie przeprawy. Wszystko mieściłosię zgodnie i wygodnie w jednym worku, a wychodziło z workaprzywoływane formułą „opowiedz mi coś”. Do czasownika „opowiadać”jakoś zawsze bardziej pasuje dopełnienie „bajka”. Tymczasemwedle gatunkowych dystynkcji to, co się tak świetnie nadaje do opowiadania,a także do łączenia w jedną wielką i nigdy nie kończącąsię opowieść, albo do dzielenia na odcinki z dalszym ciągiem pozostawionymi przyobiecanym na następny raz, jak również do rozbu-149