Nr 608, styczeń 2006 - Znak

78TOMASZ P. TERLIKOWSKINajbardziej skory do pochwał – i to, biorąc pod uwagę napiętestosunki między Rosyjską Cerkwią Prawosławną a Stolicą Apostolską,wydaje się zaskakujące – był prawosławny biskup Wiednia Hilarion(Alfiejew). „On był wielkim papieżem, być może jednym z największychw historii Kościoła rzymskokatolickiego. Nie ma wątpliwości,że powinien być jak najszybciej beatyfikowany i kanonizowany przezKościół, któremu poświęcił swoje życie” – podkreślił w swoimoświadczeniu biskup Hilarion. Jego zdaniem, Jan Paweł II był jednymz najważniejszych liderów współczesnego świata i wywarłogromny wpływ na historię ludzkości. „Jego przesłanie było słuchanei przyjmowane przez miliony ludzi na całym świecie, nie tylkokatolików, ale także prawosławnych, protestantów, anglikanów,Żydów, muzułmanów, ludzi innych wiar, a nawet, co może najważniejsze,przez ludzi niewierzących”.Nie były to w ustach hierarchów jedynie puste słowa. Wielu z nichwzięło udział w uroczystościach pogrzebowych Jana Pawła II. Listauczestników pogrzebu jest bardzo długa. Rozpoczyna ją patriarchaKonstantynopola Bartłomiej I, dalej są między innymi: Rowan Williams(pierwszy w dziejach arcybiskup Canterbury, który uczestniczyłw pogrzebie biskupa Rzymu!), abp Joris Vercammen – przewodniczącyUnii Ultrechckiej, ks. Samuel Kobie – sekretarz generalnyŚwiatowej Rady Kościołów, ks. Ishmael Noko – sekretarzgeneralny Światowej Federacji Luterańskiej, ks. George Freeman –sekretarz generalny Światowej Rady Metodystycznej, Setri Nyomi– sekretarz generalny Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych,przedstawiciele wspólnot mennonickich, baptystycznych,a nawet Armii Zbawienia... Przyszły zarządca Kościoła Anglii, książęKarol, przesunął datę swojego ślubu, tak by nie kolidował on z uroczystościamipogrzebowymi Jana Pawła II (co wprawiło we wściekłośćniektórych anglikanów; arcybiskup Sydney dr Peter Jensenuznał to wręcz za symboliczny kres protestanckiej tożsamości WielkiejBrytanii).Wszystko to pokazuje, że – wbrew różnicom i sporom, jakie dzieląchrześcijan – realnie jednoczącą nas siłą pozostaje świętość. Ona burzymury zbudowane przez ludzi. „W świętych widzimy ekumenizm świętości,który z Bożą pomocą doprowadzi nas może do pełnej komunii