. ت٠ا٠ی حقوق ٠ادی و ٠عنوی این اثر ٠تعلق به ٠ترج٠بوده و هر گونه کپی بردا

او دوباره جلو امد و این بار لبهای ما در همدیگر ذوب شدند و دست نیرومندش به ارامی چانهکه به ماشین رسیدیم او در حالی که مرا برای بار اخر می بوسید گفت:‏مرا نگه داشته بود.‏ زمانی‏"تا موقعی که دوباره همدیگه رو ببینیم"‏من جایی که او گاز گرفته بود را لمس کردم،‏ می دانستم که همین حاال هم شروع به تؽییر کرده بودم.‏ اما می خواستم انرادر ایینه ببینم تا مطمئن شوم.‏ روز بعد بکی و من بال فاصله بعد از مدرسه به پارک ایوانز رفتیم.‏ ما کوله پشتی هایمان رادر تاریک ترین جای بخش تفریحی باز کردیم.‏ دوربین عکاسی من،‏ دفتر خاطراتم و اینه جیبی که جلویمان قرار داشت،‏باالخره بکی یک ظرؾ ته گود که در ان چند حبه سیر و یک صلیب که در پارچه ای چرمی قرار داشت را بر رویزمین گزاشت.‏ پرسیدم:‏‏"حاضری تا جای گاز گرفتگی رو ببینی؟"‏‏"وحشتناکه؟"‏‏"این زخم عشقمه"‏من این را گفتم و با احتیاط شال سیاهی را را که در تمام طول روز پوشیده بودم را باز کردم.‏ او با چشمانی گشاد شدهگفت:‏‏"واو!‏ اون دهن بزرگی داره"‏‏"با حال نیست؟"‏‏"می تونم جای دندونها رو ببینم.‏ چند تا خراشیدگی اما از پوستت رد نشده.‏ درد نداره؟"‏‏"اصال،‏ شبیه به سوراخ کردن گوش میمونه....‏ اولش یکم درد داره و بعد درد به سرعت ناپدید میشه"‏‏"وقتی که گوشتوهم سوراخ می کنی ؼش می کنی؟"‏‏"زیادی هوش به خرج نده"‏‏"و جای اون هم ناپدید میشه مگه نه؟"‏‏"این چیزیه که ما اینجاییم تا ازش سر در بیاریم.‏ دوربینو بردار"‏بکی از رو به رو و از طرفین از من عکس گرفت.‏ در حالی که عکسها داشتند ظاهر می شدند دستگاه عکاسی فوری رابر روی زمین سیمانی گزشتیم.‏ بکی به یکی اشاره کرد و گفت:‏‏"داری توشون ظاهر میشی"‏‏"خیله خوب،‏ حاال آینه"‏‏"مطمئنی؟"‏‏"اره"‏111 تمامی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به مترجم بوده و هر گونه کپی برداری و انتشار از ان به هر نحو منوط به اجازه مترجم می باشد .